"เราภาวนาเราเรียนรู้ตัวเอง เรียนรู้ความชั่วของตัวเองนี่แหละ แล้วเราปลอกลอกกิเลส นั่นน่ะคือดี คือเรามีสติรู้เห็นกิเลสตัวเองมากเท่าไหร่ นั่นคือดี มันคนละเรื่องกับการที่ว่า ภาวนาแล้วดี ถ้าภาวนาแล้วจิตมันดี มีกำลังมาก แล้วจะบรรลุธรรม อันนี้ไม่ใช่ อันนี้เค้าเรียกว่า เราเข้าใจผิด เราไปคิดว่าเดี๋ยวมันจะดีขึ้นไปเรื่อยๆ ต่อไปจะดี เราจะเป็นคนดีขึ้นไปเรื่อยๆ ถึงขั้นนึงเราก็บรรลุธรรม มันไม่ใช่" --คุณซอง ณพัทธ์พล คุณาธนะเศรษฐ์ คอร์สชอบธรรม ๑๙ กรกฎาคม ๒๕๖๒

"ตรงที่เราเห็นจิตที่เคลื่อน ตรงนั้น ขณะนั้น มันเกิดสติขึ้น เพราะมันจำสภาวะของการเคลื่อน หรือการหลงไปได้ และขณะที่เกิดสติตรงนั้น มันเกิดสมาธิขึ้นโดยอัตโนมัติ เพราะทันทีที่รู้ จิตมันก็ไม่เคลื่อน ก็คือตั้งมั่นขึ้นมา เกิดสมาธิที่ถูกต้อง นี่แหละ คือ จิตที่ตั้งมั่น" --คุณนิติยา เพ็ชรไพบูลย์ คอร์สชอบธรรม ๑๙ กรกฎาคม ๒๕๖๒

"สมถะเหมือนราวบันได วิปัสสนามันคือตอนก้าวไป เรามีสมถะ เรามีราว เรามีหลัก มันจะไม่ล้ม แต่เราเจริญวิปัสสนารวดเดียวเป็นไปไม่ได้ มันต้องมีฐานรองรับ ถ้าฐานเราเข้าใจ หลักเราแม่น จะก้าวได้อย่างค่อยเป็นค่อยไป เวลาล้ม ล้มแล้วรู้ว่าหลักมันอยู่ตรงไหน" --คุณมาลี ปาละวงศ์ คอร์สการเจริญสติในภาคปฎิบัติ ภูเก็ต ๘ กรกฎาคม ๒๕๖๒

"พระธรรมคำสั่งสอนคือตัวแทนของพระพุทธเจ้า ถ้าเราค่อยๆ ศึกษาไปเรื่อยๆ แล้วศึกษาเรื่องอะไร? เรื่องทุกข์ การที่เราจะรู้ทุกข์ได้ เราก็ต้องมารู้กายรู้ใจเรา เราถึงจะรู้ว่า ทุกข์มันเป็นอย่างไร ทุกข์มันเป็นอย่างไร ความจริงมันเป็นอย่างไร นั่นคือ วิปัสสนากรรมฐาน ที่เราค่อยๆ ศึกษา เราค่อยๆ ลงมือปฏิบัติ ความรู้ ความเข้าใจ เราจะพัฒนาไปเรื่อยๆ เมื่อเราพัฒนาไปถึงจุดนึง เราจะเห็นถูกต้องตามความเป็นจริงได้ ความเป็นจริงว่า กายนี้เรามีไหม? จิตใจนี้เรามีไหม? เพราะฉะนั้น หัวใจของการปฏิบัติจริงๆ อยู่ในชีวิตประจำวัน" --คุณมาลี ปาละวงศ์ คอร์สการเจริญสติในภาคปฎิบัติ ภูเก็ต ๘ กรกฎาคม ๒๕๖๒

"สัจจะแห่งธรรมะ ถ้าเราเห็นสิ่งใดเกิด สิ่งนั้นมันดับ ถ้าเราเห็นถูกต้องตามปัจจุบันขณะที่มันทำงานอยู่ มันก็จะดับ ถ้าเรารู้ตรงๆ แล้วมันไม่ดับ สภาวะนั้นคือสงสัย ทำไมมันไม่ดับ อยากให้มันดับ ทำไมมันไม่ดับ สงสัย มันก็จะเกิดสภาวะต่างๆ ที่สามารถเห็นได้ต่อ แต่ถ้าเราเห็นอย่างนี้ปุ๊บเราแก้ สภาวะนี้จะค้างอยู่ นั่งสมาธิทีไรก็มาค้างอยู่ตรงนี้ มันค้างอยู่มันไม่หายไป เพราะเราไม่รู้ปัจจุบันขณะที่มันเป็น" --คุณมาลี ปาละวงศ์ คอร์สการเจริญสติในภาคปฎิบัติ ภูเก็ต ๗ กรกฎาคม ๒๕๖๒

"เวลาเรานั่งสมาธิ ถ้ามันนิ่งให้รู้ทันว่านิ่ง รู้ทันความนิ่งตรงนั้น รู้ทันไปเลย รู้อย่างที่มันเป็น พอเรารู้ทันอย่างที่มันเป็น เดี๋ยวจิตมันจะทำงานต่อ ให้เราดูไปอีก เช่น ถ้าเราเห็นว่ามันเต้น ถ้าเราสงสัย สภาวะนี้สงสัย เรารู้ทันความสงสัยนั้น จิตมันก็จะทำงานต่อ" --คุณมาลี ปาละวงศ์ คอร์สการเจริญสติในภาคปฎิบัติ ภูเก็ต ๗ กรกฎาคม ๒๕๖๒

"ไม่ต้องท้อ มันเป็นไตรลักษณ์ ไม่ต้องกลัว ยังไงจิตก็เป็นไตรลักษณ์ เพ่งก็เป็นไตรลักษณ์ รู้สึกตัวก็เป็นไตรลักษณ์ เราจะภาวนาจนเราไม่รู้ว่าจะเอาอะไร เพราะทุกอย่างมันเกิดแล้วก็ดับ ทุกอย่างเกิดแล้วก็ไป ไม่อยู่ซักอัน แล้วเราจะรู้เลย มันก็แค่นั้น เวลามันมาเนี่ยความรู้สึกตัวมันเกิดขึ้น เรารู้เนื้อรู้ตัวได้ ต่อไปเราจะไม่ได้อินแล้วนะ เราก็รู้สึก เออใช่ มันมา วันนึงเรารู้สึกว่าไม่รู้ตัวเลยวันนี้ทั้งวันเลย ทันทีที่รู้ตัวว่าไม่รู้ตัวปุ๊บ มันรู้ตัวเลย มันจะเป็นอย่างนั้นนะคะ จนกระทั่งจิตมันเป็นกลาง มันเป็นกลางตอนที่เรารู้ว่ามันไม่เป็นกลาง" --คุณมาลี ปาละวงศ์ คอร์สการเจริญสติในภาคปฎิบัติ ภูเก็ต ๗ กรกฎาคม ๒๕๖๒

"เมื่อไรเรามีสติ ฝึกจนกระทั่งมีสติ รู้กาย รู้ใจ ตามความเป็นจริง ด้วยจิตที่ตั้งมั่นและเป็นกลาง เราจะไม่รู้สึกกับสภาวะที่ว่า จะต้องไม่เอาอันนึง แล้วก็เอาอันนึง เราจะรู้สึกว่าทุกสภาวะเท่ากันด้วยไตรลักษณ์ ไม่ว่าจิตขณะที่เรานั่งสมาธิวันนี้ นั่งแล้วรู้ตื่นเบิกบานดี มันเกิดแล้วมันก็ดับ วันนี้นั่งแล้วฟุ้งซ่านเป็นไง ฟุ้งซ่านเที่ยงมั้ย ก็ไม่เที่ยง มันเกิดแล้วมันก็ดับ แต่จิตอันนี้มันต้องดูจริงๆ ดูของจริงๆ ดูไปเรื่อยๆ วันแล้ววันเล่า วันแล้ววันเล่า จนกระทั่งจิตนี้มันพอ มันเข้าใจ คำว่าพอตรงนี้ไม่พอด้วย มันต้องพอด้วยสมาธิที่มีความตั้งมั่น มันถึงจะเข้าใจ" --คุณมาลี ปาละวงศ์ คอร์สการเจริญสติในภาคปฎิบัติ ภูเก็ต ๗ กรกฎาคม ๒๕๖๒

"เวลาเราเริ่มนั่งสมาธิให้รู้สึกตัวสบายๆ ก่อน โน้มน้อมถึงความสุขนิดหนึ่ง แล้วค่อยลงไปเห็นการหายใจของร่างกาย เห็นว่าร่างกายนี้หายใจเข้า ร่างกายนี้หายใจออก เราฝึกเห็นจิตไหลจิตเคลื่อน เคลื่อนไปอยู่กับความสงบก็รู้ เคลื่อนไปนิ่งๆ ก็รู้ พอดูไปสักพักเราก็เห็นเดี๋ยวจิตก็สงบ เดี๋ยวจิตก็นิ่ง เดี๋ยวจิตก็ฟุ้ง เดี๋ยวจิตก็กลับมาดูร่างกาย แล้วแต่ว่าจิตจะเดินแบบไหน เรามีหน้าที่รู้อย่างที่เขาเป็น แล้วเราจะพบความจริง จิตที่ไหลมันไหลเอง จิตที่สงบมันก็สงบเอง จิตที่ไหลไปมันบังคับให้ไม่ไหลก็ไม่ได้ จิตที่ไม่สงบเราอยากให้เขาสงบ เราก็บังคับให้เขาสงบไม่ได้ แล้วจิตที่ไหล ไหลแล้วก็ดับ จิตที่รู้สึกตัว รู้สึกตัวได้แป๊บหนึ่งก็หายไป เราก็เห็นแค่ว่ามีสิ่งใดเกิดสิ่งนั้นดับ สิ่งที่มันเกิด สิ่งนั้นมันดับ มันเกิดเองและมันก็ดับเอง นี่คือปัญญาขั้นต้นที่เราจะเห็นได้ที่เรียกว่าพระโสดาบัน" --คุณมาลี ปาละวงศ์ คอร์สการเจริญสติในภาคปฎิบัติ ภูเก็ต ๖ กรกฎาคม ๒๕๖๒

"ทุกครั้งที่เห็นว่าจิตไหล เราได้คะแนนหนึ่งคะแนน เพราะมีสติเกิดขึ้นเรียบร้อย มีสมาธิที่ประกอบด้วยความตั้งมั่นเกิดขึ้นเรียบร้อย แต่ถ้ามันไหลแล้วไม่ให้มันไหล ไปดึงมันกลับมา เราบังคับละ บังคับเพราะอะไร? อยากได้ความสงบ อันนี้ไม่ใช่ทางที่เราจะเดินไป ไม่ใช่การฝึกสมาธิที่ประกอบด้วยความตั้งมั่น บนตั้งมั่นมีความสงบ แต่มันสงบทีละขณะ เดี๋ยวมันก็ไหล เดี๋ยวมันก็มาพัก เดี๋ยวมันก็มาสงบใหม่ แล้วเราจะเห็นอะไร? ความสงบมันสงบเอง จิตที่ไหลมันก็ไหลเอง เราไม่อยากให้มันไหลเราห้ามได้ไหม เราห้ามไม่ได้ เราจะเห็นไตรลักษณ์" --คุณมาลี ปาละวงศ์ คอร์สการเจริญสติในภาคปฎิบัติ ภูเก็ต ๖ กรกฎาคม ๒๕๖๒

"เราเริ่มต้นนั่งสมาธิจากการลืมตาก่อน ถ้าจิตเดินถูก สมาธิเดินถูก เวลาเริ่มสงบตาจะหลับเอง โดยที่เราไม่ต้องเริ่มจากการหลับตา เพราะถ้าไม่อย่างนั้น เราไม่เข้าใจ พอหลับตาปุ๊บ ถ้ามันไม่เผลอเยิ้มไปเลย ก็จะบังคับ เรานั่งให้สบายก่อน นั่งสบายไม่ต้องหลับตา พอจิตค่อยๆ ปราณีต ค่อยๆ ละเอียดขึ้น ตาก็ค่อยๆ หลับ แต่หลับแบบรู้เนื้อรู้ตัว จะสงบแบบรู้เนื้อรู้ตัว สงบแบบมีความตั้งมั่น ไม่ใช่สงบไปนิ่งๆ เฉยๆ" --คุณมาลี ปาละวงศ์ คอร์สการเจริญสติในภาคปฎิบัติ ภูเก็ต ๖ กรกฎาคม ๒๕๖๒

"เราค่อยๆ ดู ดูสบายๆ ไม่ต้องรีบ ไม่ต้องแก้ เราภาวนาเรามีแต่คำว่า สบายๆ เราไม่เครียดๆ แต่ค่อยๆ ทำ สะสมทีละเล็กละน้อยไป" --คุณมาลี ปาละวงศ์ คอร์สการเจริญสติในภาคปฎิบัติ ภูเก็ต ๖ กรกฎาคม ๒๕๖๒

"เวลาที่เราเป็นนักภาวนา เราเหมือนนักเดินทาง ถ้าเราไม่ภาวนา คนในโลกใบนี้ก็เหมือนนักเดินทางเหมือนกัน แต่วนอยู่ในสังสารวัฎนี้แหละ เวียนตาย เวียนเกิดไปเรื่อยๆ เวียนทุกข์ เวียนสุข ตอนที่สุขเราเข้าใจว่า มันไม่ทุกข์ ข้อเท็จจริง มันทุกข์น้อย มันไม่ใช่ไม่ทุกข์ ถ้าเราดูเป็น เราเข้าใจเป็น วันนึงร่างกายเราทุกข์ตลอดเวลา" --คุณมาลี ปาละวงศ์ คอร์สการเจริญสติในภาคปฎิบัติ ภูเก็ต ๖ กรกฎาคม ๒๕๖๒

"ปัจจุบันขณะเป็นไงรู้อย่างนั้น กังวลแล้วรู้ว่ากังวล ไม่งั้นเราจะสับสนหมดเลย แล้วเราไม่รู้จะปฎิบัติยังไง เห็นมั้ยว่าจิตตอนนี้มันงงๆ งงรู้ว่างงตรงๆ เลย" --คุณมาลี ปาละวงศ์ คอร์สการเจริญสติในภาคปฎิบัติ ภูเก็ต ๕ กรกฎาคม ๒๕๖๒

"การภาวนาไม่ยาก ถ้าใครรู้สึกยากให้รู้เลยว่ายังมีการทำอะไรอยู่สักอย่าง ปกตินักภาวนายังไงก็อดบังคับไม่ได้ แต่แค่รู้ทันอย่างที่เป็น แค่รู้ว่าบังคับ เพราะข้อเท็จจริงมันแก้ไม่ได้ เราแค่เรียนรู้จิตใจว่า แค่บังคับอยู่ การภาวนาเป็นเรื่องของจิตใจ ไม่ใช่ทฤษฎี สิ่งที่ยากที่สุดของนักภาวนา จากประสบการณ์ ไม่ใช่การเพ่ง เป็นความเข้าใจ" --คุณมาลี ปาละวงศ์ คอร์สการเจริญสติในภาคปฎิบัติ ภูเก็ต ๕ กรกฎาคม ๒๕๖๒

"เราทำในรูปแบบ สงบก็ช่างไม่สงบก็ช่าง เราก็ทำ เพราะเราจะมาเห็นว่าวันนี้สงบ พรุ่งนี้ฟุ่งซ่าน ฟุ่งซ่านมันก็สงบอีก เราจะเห็นสงบก็บังคับไม่ได้ ให้มันอยู่ต่อก็ไม่ได้ จะให้มันดีเหมือนเมื่อวานก็บังคับไม่ได้" --คุณมาลี ปาละวงศ์ คอร์สการเจริญสติในภาคปฎิบัติ ภูเก็ต ๕ กรกฎาคม ๒๕๖๒

"เราไม่ชอบสภาวะแน่นๆ อึดอัด พอเราไม่ชอบ เราพยายามที่จะกำจัดสภาวะนี้ออกไป ข้อเท็จจริงคือเรากำจัดไม่ได้ เราแค่รู้ รู้ตรงๆ ว่าเราไม่ชอบ จิตจะเดินหน้าต่อไปเรื่อยๆ ตามสภาวะที่มันเด่นขึ้นมา" --คุณมาลี ปาละวงศ์ คอร์สการเจริญสติในภาคปฎิบัติ ภูเก็ต ๕ กรกฎาคม ๒๕๖๒

"ขั้นตอนของการภาวนาทางด้านจิตใจ มันละเอียด เนื่องจากจิตใจมันจับต้องไม่ได้ มันไม่เป็นรูปธรรม เป็นนามธรรม เพราะฉะนั้นต้องใช้การสังเกต ตัวเราเองจะสามารถสังเกตเล็กๆ น้อยๆ ของเรา วันนี้ที่เราคิดว่าถูกแล้ว ถ้ากาลเวลาผ่านไปสักช่วงหนึ่ง เราก็จะรู้ว่าที่ทำมาก็ผิด แล้วเดี๋ยวมันผ่านไปอีก เราก็จะรู้ว่านี่ก็ยังไม่ใช่อีก ไปเรื่อยๆ จนกระทั่งวันหนึ่งวันที่เราเข้าใจจริงๆ คือวันที่ถูก ได้ธรรมะวันไหนอันนั้นคือถูก เพราะฉะนั้นพากเพียร ไม่ได้ยากแต่ไม่ง่าย อันหนึ่งที่จำเป็นคือ อดทน ถ้าเรามีเป้าหมายที่ชัดเจนที่จะเดินไป" --คุณมาลี ปาละวงศ์ คอร์สการเจริญสติในภาคปฎิบัติ ภูเก็ต ๕ กรกฎาคม ๒๕๖๒

"เรานั่งสมาธิ เราเดินจงกรม ไม่เอาสงบ ใครที่เห็นจิตสงบ รู้ทันความสงบนั้นก่อน เราจะมาเรียนรู้กายและใจอย่างที่เค้าเป็น เราต้องรู้ว่าเราไม่ได้ถลำเข้าไปอยู่ในความสงบนั้น เราจะมาฝึกความตั้งมั่นของจิต เรารู้ทันว่าจิตขณะนี้มันเคลื่อนไปอยู่ในความสงบ จิตขณะนี้มันเคลื่อนไปอยู่ที่นิ่ง จิตขณะนี้มันไหลไปคิด จิตขณะนี้มันกลับมาเห็นร่างกาย กลับมาเห็นร่างกายที่นั่ง กลับมาเห็นร่างกายที่มันหายใจเข้า ร่างกายนี้มันหายใจเข้า เราเห็นว่าจิตขณะนี่กลับมาที่คำบริกรรม พุทโธ พุทโธ เรารู้ทัน เราเริ่มเคลิ้มๆ จะหลับ รู้ทันความรู้สึกนั้น หายใจแรงขึ้นมานิดนึง นี่เป็นการฝึกที่เราจะสู้กับนิวรณ์ นิวรณ์ 5 เป็นตัวกั้นสมาธิ นี่เป็นหนึ่งในตัวนิวรณ์" --คุณมาลี ปาละวงศ์ คอร์สการเจริญสติในภาคปฎิบัติ ภูเก็ต ๔ กรกฎาคม ๒๕๖๒

"เป้าหมายของการภาวนาเพื่อมาเห็นไตรลักษณ์ของกายกับใจ เรามีหน้าที่พาจิตดูความเป็นจริงของกายของใจ เรารู้อย่างที่มันเป็น ค่อยๆ ดู วันหนึ่งสติเราเกิด เรามาฝึกตัวนี้ ทำเหตุขึ้นมา พอเหตุปัจจัยถูกต้อง จิตจะค่อยๆ เข้าใจ มันจะเกิดสภาวะของสัมมาสติ มีสัมมาสมาธิ" --คุณมาลี ปาละวงศ์ คอร์สการเจริญสติในภาคปฎิบัติ ภูเก็ต ๔ กรกฎาคม ๒๕๖๒

"หลวงพ่อสอน ดูจิตไม่ได้ ดูกาย ดูกายไม่ได้ ทำสมถะ ทำสมถะไม่ได้ อดทน ถ้าอดทนไม่ได้ ทำไงต่อ ถ้าอดทนไม่ได้ แผ่นดินนี้ ไม่มีธรรมมะ ให้หยั่งอีกแล้ว เพราะอดทนเป็นบารมีอันหนึ่งในทศบารมี บารมีทั้ง10 มีอันหนึ่ง คือ ขันติบารมี เพราะฉะนั้น อดทน สำคัญ" --คุณมาลี ปาละวงศ์ คอร์สการเจริญสติในภาคปฎิบัติ ภูเก็ต ๔ กรกฎาคม ๒๕๖๒

"ทุกที่มีดีและไม่ดีทั้งนั้น อยู่ที่เราวางใจให้ถูก ถ้าเราเข้าใจธรรมะของพระพุทธเจ้า เราจะวางใจในสิ่งต่างๆ ได้ เพราะวันนึงเราไปเห็นความเป็นจริงในจุดต่างๆ เริ่มตั้งแต่เห็นความเป็นจริงของตัวเราก่อน เมื่อเราไปเห็นความเป็นจริงของตัวเรา เราจะพบกิเลสของตัวเราเองเป็นอันดับแรก เพราะฉะนั้นเราอยู่กับคนอื่น เราก็เข้าใจว่าเรามีกิเลสอย่างไร เค้าก็มีกิเลสเหมือนเราแบบนี้แหละ การเข้าใจซึ่งกันและกัน มันจะมีเมตตาต่อกันได้มากขึ้น" --คุณมาลี ปาละวงศ์ คอร์สการเจริญสติในภาคปฎิบัติ ภูเก็ต ๔ กรกฎาคม ๒๕๖๒

"จำหลักไว้ว่าบริกรรมให้เห็นจิต บริกรรมแล้วจิตไปคิดให้รู้ว่ามันกำลังคิด แล้วก็กลับมาบริกรรมใหม่ บริกรรมไปเรื่อยๆ อีกหน่อยพอจิตเผลอไปก็จะเห็น เราต้องการให้เห็นว่าจิตเผลอไป เพ่งก็ให้เห็น ทำแบบนี้ไปเรื่อยๆ อีก 10 ปีก็ทำแบบนี้ ทั้งชีวิตก็ทำแบบนี้ ไม่มีอะไรแปลกใหม่ ให้รู้ว่าเผลอแล้วก็มาบริกรรมใหม่ เริ่มต้นใหม่อย่างเดียว" --คุณหมอณัฏฐ์ คอร์ส กฟผ. ๑ กรกฎาคม ๒๕๖๒

"กรรมฐานรู้ลมหายใจ ให้จับความรู้สึกเวลาหายใจ ให้รู้อยู่ที่ความรู้สึก จะรู้ได้สบายๆ ไม่ได้ให้ดูลม แต่ให้ดูความรู้สึก พอจับความรู้สึกที่หายใจได้แล้ว ไม่ต้องหายใจแรง ให้หายใจเป็นธรรมชาติ ลมพาความรู้สึกไปที่ใจ ความรู้สึกจะชัดที่ใจ ดูและจำความรู้สึกนั้นไว้ ความรู้สึกจะเด่น ความรู้สึกกับลมหายใจจะแยกกัน จะไม่อึดอัดเพราะไม่ได้บังคับลม" --คุณหมอณัฏฐ์ คอร์ส กฟผ. ๓๐ มิถุนายน ๒๕๖๒

"เดินสบายๆ อารมณ์เหมือนเดินทอดน่องชมสวน ถ้าไม่เห็น ก็ลงน้ำหนักไปนิดนึง ให้สภาวะมากระทบใจ ไม่ใช่เอาใจลงไปหา ให้อยู่เฉยๆ แล้วมันมากระทบ มีความชัดพอที่มันมากระทบ ไม่ใช่เอาใจเข้าไปหามัน มันไม่เหมือนกันนะ ถ้าเอาใจเข้าไปหา มันนจะน้อมลงไป มันก็เลยไม่สักแต่ว่ารู้" --คุณหมอณัฏฐ์ คอร์ส กฟผ. ๓๐ มิถุนายน ๒๕๖๒

"สิ่งที่เราพลาดคือ เราพลาดปัจจุบันขณะ ว่ากายมันเป็นยังไง จิตมันเป็นยังไง ธรรมชาติของจิตกับกายมันเนื่องกัน แต่มันต่างคนต่างอยู่ ต่างคนต่างทำงาน แต่มันเนื่องกัน เมื่อไหร่เราคิด เราปรุงอะไรไป บางคนก็ไปตามนั้นเลย แต่ถ้าเรารู้ทัน มันก็จะดับเหมือนสภาวะอื่นๆ" --คุณมาลี ปาละวงศ์ คอร์สเจริญสติในภาคการปฏิบัติ บ้านสติ ขอนแก่น ๓๐ มิถุนายน ๒๕๖๒

"ตราบใดที่ยังมีกิเลสอยู่ ไม่มีคำว่าไม่มีเวลา แต่เราบริหารจัดการมันไหม เพราะฉะนั้นคำว่าไม่มีเวลา เลิกคิดเลย มันคือข้อแก้ตัวทั้งหมดนั้นแหละ" --คุณมาลี ปาละวงศ์ คอร์สเจริญสติในภาคการปฏิบัติ ขอนแก่น ๓๐ มิถุนายน ๒๕๖๒

"ถ้าเราจะออกจากโลก เราต้องรักษาศีลให้ดี แล้วทำในรูปแบบนี่สำคัญ เพื่อให้เห็นสภาวะได้บ่อยๆ ได้ชัดเจนขึ้น ถ้าเราไม่ฝึกในรูปแบบเลย เอาแต่เจริญสติอย่างเดียว โอกาสได้มรรคผลจะยาก ทำรูปแบบจะทำให้จิตตื่น มีสมาธิมีกำลัง ตั้งมั่นง่าย และเดินปัญญาง่าย ถ้าเราเดินไปแบบนี้โอกาสได้มรรคผลไม่ยากหรอก" --พระอาจารย์สมชาย คอร์ส กฟผ. ๓๐ มิถุนายน ๒๕๖๒

"เราทำกรรมฐานในรูปแบบเพราะต้องการกำลังของจิต ต้องมีอารมณ์เดียวให้จิตเกาะ เช่น ลมหายใจ บริกรรม หรือเดินจงกรม ถ้าไม่มีกรรมฐานให้จิตเกาะ บางทีจะดูไม่ไหวเพราะจิตไม่มีกำลัง ต้องกลับมาที่กรรมฐาน เช่น บริกรรมแล้วจิตเคลื่อนก็ให้รู้ รู้เสร็จก็กลับมาบริกรรมใหม่เพื่อเติมกำลัง" --คุณหมอณัฏฐ์ คอร์ส กฟผ. ๒๙ มิถุนายน ๒๕๖๒

"ฟุ้งซ่านหรือไม่ฟุ้งซ่านไม่ได้อยู่ที่บริกรรม อยู่ที่ว่าเอาอะไรให้จิตจับเป็นที่ยึดเกาะของอารมณ์ ความคิดที่ฟุ้งซ่านก็จะค่อยๆหายไปเพราะจิตมีที่เกาะ จะใช้กายหรือใช้จิตก็ได้ ใช้กายก็คือการเดิน รู้อิริยาบทต่างๆ หรือใช้จิต การบริกรรมก็คือจิต คือความคิด ใช้ได้ทั้งสองอย่าง หรือจะเดินและบริกรรมไปด้วยก็ได้ แต่ให้จิตเคลื่อนไหวแล้วรู้จิตไปด้วย ถ้าไม่ดูใจเคลื่อนไหวจะเป็นการเพ่งรูปเพ่งนามเป็นสมถะ" --คุณหมอณัฏฐ์ คอร์ส กฟผ. ๒๙ มิถุนายน ๒๕๖๒

"สมาธิเกิดจากสติที่มันต่อเนื่อง สติที่ต่อเนื่องในอารมณ์เดียว ก็จะเกิดความสงบ ถ้าเราไปเพ่งอารมณ์เดียว ก็สงบแบบเพ่ง ถ้าเรารู้สึก หัดรู้สึก  ทำสมาธิ เจริญสติให้เกิดความรู้สึกตัว รู้สึกไป รู้สึกในอารมณ์เดียว รู้ไป สักแต่ว่ารู้ รู้สึกไปเรื่อยๆ กำลังของความรู้สึกก็รวมตัวๆ ก็เกิดสมาธิ เป็นสมาธิที่มีความรู้สึกตัว เพราะมันมีรู้อยู่" --คุณหมอณัฏฐ์ คอร์ส กฟผ. ๒๙ มิถุนายน ๒๕๖๒