"สติมีได้แค่แว๊บเดียว อย่าพยายามเด็ดขาดที่จะมีสติยาวๆ ตลอดเวลา ถ้าเราไม่รู้ธรรมชาติของเขา เราจะเข้าใจผิด พอเข้าใจผิดเราก็ไปทำผิด สติมีแค่แว๊บเดียว การที่เราพยายามที่จะมีสติอยู่เรื่อยๆ ยาวๆ ต่อเนื่อง ถ้ามันไม่ได้เกิดขึ้นเองตามธรรมชาติ ถือว่าผิดทั้งหมด มันก็ตามมาด้วยการเข้าไปเพ่ง" --คุณวรรณพ คอร์สการเจริญสติในชีวิตประจำวัน วันที่ ๙ พฤศจิกายน ๒๕๖๑

"กิเลสไม่ได้อยู่ที่กาย ฝึกแค่เห็นร่างกายไม่ใช่ตัวเรา มันยังไม่ละกิเลส ต่อไปเราไปฝึกดูที่ใจเราอีก ถ้าได้ใจที่ตั้งมั่นแล้ว ถ้าเราไปตามรู้ใจ เราจะเห็นเลยว่าความโกรธเกิดแล้วก็ดับ ความโลภเกิดแล้วก็ดับ ความหลงเกิดแล้วก็ดับ จิตดีเกิดแล้วก็ดับ จิตร้ายเกิดแล้วก็ดับ จะเห็นเลยว่าจิตที่มันเกิดดับ ไม่มีใครเห็นเลยว่า จิตหรือของที่เกิดแล้วดับบังคับไม่ได้นั้น มันเป็นตัวเรา" --- พระอาจารย์สมชาย คอร์สการเจริญสติในชีวิตประจำวัน พ.ย.๖๑ วันที่ ๘ พฤศจิกายน ๒๕๖๑

"การปฏิบัติ ก็ปฏิบัติในแบบเดิมๆ ไม่มีอะไรมากไปกว่าที่เคยทำกันมา พระพุทธเจ้าสอน มาตั้งแต่สองพันห้าร้อยกว่าปีมาแล้ว การปฏิบัติยังเหมือนเดิม การปฏิบัติ ไม่มีการเปลี่ยนแปลง ตามเทคโนโลยี ผ่านไปกี่ปีๆ ก็ต้องเจริญ ศีล สมาธิ ปัญญา แค่นี้แหละ ไม่มีอะไรมากไปกว่านี้" --อ.สุรวัฒน์ เสรีวัฒนา และ คุณกิตติยา ผลเกิด งานสนทนาธรรมตามกาลฯ ๒๙ วันที่ ๒๘ ตุลาคม ๒๕๖๑

"ต้องวางใจว่าเราภาวนา เราไม่ได้คิดว่าภาวนาเพื่อจะเอาอะไรสักอย่างหนึ่ง ถ้าภาวนาเพื่อจะเอาอะไรสักอย่างหนึ่ง มันจะหนื่อย มันจะเครียด เราคิดสิว่าเหมือนเรามาอาบน้ำเป็นกิจวัตรของเรา ฉะนั้นแล้วเราจะทำทุกวัน เท่านั้นเอง" --คุณหมอม่อน คอร์สกลต. ต.ค.๖๑ วันที่ ๒๑ ตุลาคม ๒๕๖๑

"เราพยายามหาคำตอบเพื่อจะหายสงสัย แต่ขณะนั้นสงสัย เราไม่เห็น มันไม่ใช่ด้วยการที่เราคิด หรือเราจำ แต่มันเป็นการพาจิตไปเห็นของจริง ว่ามันมีสภาวะที่เกิดขึ้นในกายในใจอย่างไร นี่ความจริงของกายของใจ" --คุณนิติยา เพ็ชรไพบูลย์ คอร์ส กลต. วันที่ ๒๑ ตุลาคม ๒๕๖๑

"การบริกรรมพุทโธ เรานึกพุทโธไว้เป็นพื้น เพื่อว่าเมื่อไรก็ตามที่ใจหลงไปคิดออกจากพุทโธ เราจะได้สังเกตเห็น เพราะเรามีแบล็คกราวน์เป็นฉากไว้ เหมือนเป็นฉากขาวๆไว้ เวลาที่มีสีดำเข้ามา มันก็จะเห็นได้ง่าย การภาวนานี่ก็เพื่อให้สังเกตการเปลี่ยนแปลงได้ง่ายเท่านั่นเอง เวลาที่เราจะสังเกตุได้ง่าย เราต้องไม่ไปยึดกับสิ่งที่เราใช้ภาวนามากเกินไป ถ้าเรายึดแน่นเกินไป เราก็จะไม่เห็นสิ่งอื่น เหมือนกับที่เรารู้ลมหายใจแล้วเราก็ไปเพ่ง มันก็จะกลายเป็นยึดเกินไปจนจิตไม่สามารถไปเรียนรู้อย่างอื่นได้" --คุณวรรณพ คอร์ส กลต. วันที่ ๒๑ ตุลาคม ๒๕๖๑

"วิธีภาวนา มันต้องเรียนรู้หลัก ให้ถูกก่อน อันนี้ ถ้าหลักถูก เราจะเร่งภาวนายังไง ก็เอาทางสายกลางนั่นแหละ อย่าไปเร่งมากเกินไป เพราะถ้าเราเร่งมากเกินไป ส่วนใหญ่มันจะสุดโต่ง ไปทางเคร่งเครียด มันไปเพ่งสภาวะเอา เพราะเราไม่ชำนาญ" --พระอาจารย์สมชาย คอร์ส กลต. วันที่ ๒๑ ตุลาคม ๒๕๖๑

"คนที่ฝึกฝนมาดี จะย่อมเห็นว่า เมื่อลืมคำบริกรรม อาการเผลอ หลงลืม ย่อมเกิด หรือจะเห็นอาการของจิตที่เคลื่อน หรือไหลออกไป ก็ให้รู้ จะรู้ว่ามีความเผลอ หรือหลงลืม หรือจะรู้ว่าจิตมีการเคลื่อนหลงไหล ตัวใดตัวหนึ่งก็ย่อมได้ ขึ้นกับว่า ความเหมาะสมหรือความถนัดในการเห็นของแต่ละคน ว่าจะเห็นอันไหน ซึ่งใช้ได้เหมือนกันหมด เห็นแล้วก็รู้สึก รู้ลงไปว่า สิ่งนี้มีเกิดขึ้น รู้เพื่อ เป็นการสอนจิตให้จิตจำ ว่า เมื่อจิตส่งออก หรือแส่ส่ายไปหาอารมณ์ สภาวะเช่นนี้ ย่อมเกิดขึ้น เป็นเครื่องหมายให้รู้ว่า จิตแล่นไปหาอารมณ์แล้ว ไม่ว่าไปทางตา หู จมูก ลิ้น กาย หรือใจ รู้แล้วกลับมาบริกรรมต่อ ด้วยใจที่สบาย --ทันตแพทย์ณัฏฐ์ คอร์สการเจริญสติและสมาธิในชีวิตประจำวัน ต.ค.๖๑ วันที่ ๑๖ ตุลาคม ๒๕๖๑

"มีธรรมะอันหนึ่งที่ใช้ได้ดีกับคนที่รักความสุข คือให้มีความสนใจกับใจของเราที่มีความสุขเนืองๆ มีความทุกข์เนืองๆ มีความเฉยๆ เนืองๆ อันนี้พระพุทธเจ้าตรัสว่า เป็นวิธีการปฏิบัติที่ลัดสั้นและรวดเร็ว เมื่อใดที่จิตมีความสุข ให้รู้ทันว่าจิตมีความสุข เมื่อใดที่จิตมีความทุกข์ ให้รู้ทันว่าจิตมีความทุกข์ เมื่อใดก็ตามที่จิตเฉยๆ ไม่สุข ไม่ทุกข์ ให้รู้ทัน ทั้งชีวิตดูสามอย่างนี้พอแล้ว ดูไปนานๆ จะเห็นความไม่เที่ยงของความสุข เห็นความไม่เที่ยงของความทุกข์ เห็นความไม่เที่ยงของความเฉยๆ เห็นนานๆ จะเห็นความไร้สาระของความสุขที่พวกเราแสวงหา" --อ.ประสาน พุทธกุลสมศิริ วันที่ ๙ พฤษภาคม ๒๕๖๑

"จับหลักให้แม่นว่าเราภาวนาเพื่ออะไร เป้าหมายของเรานี่คือการพ้นทุกข์โดยสิ้นเชิง กรรมฐานหลักของเราก็คือ ทำวิปัสสนากรรมฐานเพื่อเรียนรู้ความจริงของกายของใจ จำไว้เลยนะว่า ตัวนี้เป็นตัวหลักของเรา เราทำกรรมฐานเพื่อเห็นความจริงของกายของใจ ทำกรรมฐานแล้วเห็นว่ามันเปลี่ยนแปลง เห็นว่ามันทำงานได้เอง อันนี้คือใจความสำคัญของการปฏิบัติ แต่ลึกๆ ของพวกเราทุกคนเวลานึกถึงการภาวนา เราอยากได้จิตที่ดี จิตที่สุข จิตที่สงบเป็นเป้าหมาย ไปสังเกตลึกๆ ดีๆ เวลาเราภาวนาเราจะต้องเริ่มด้วยจิตที่ดีก่อน อันนี้ทำให้เราพลาดจากเป้าหมายของเราไป" --คุณแม่ชีอรนุช วันที่ ๘ พฤษภาคม ๒๕๖๑

"ในช่วงเวลาที่เราปฏิบัติในรูปแบบไม่ว่านั่งสมาธิหรือเดินจงกรม คือช่วงเวลาที่เราจะมาเรียนรู้กายและใจอย่างที่เขาเป็น เพราะฉะนั้นในระหว่างที่เดิน บางทีจิตก็ไหลไปที่เท้า บางทีก็ไหลไปคิด บางทีก็มาดูที่ร่างกาย บางทีก็ไหลไปคิดอีก มีเสียงกระทบปุ๊บ เราเห็นจิตมันเคลื่อนไป ตรงนี้คือการฝึกสติให้เกิดและฝึกสมาธิที่ประกอบด้วยความตั้งมั่น" --คุณมาลี ปาละวงศ์ บ้านสติ ขอนแก่น วันที่ ๘ เมษายน ๒๕๖๑

"หลวงพ่อบอกว่าให้ดูเพื่อให้เห็นจิต ลมหายใจเป็นเครื่องประกอบเหมือนคำบริกรรม เพื่อให้เห็นจิต ไม่ได้ฝึกเอาความสงบ ฝึกเอาสติ ต้องจับหลักนี้ให้ได้ ที่ท่านพูด ฝึกเอาสติ ไม่ได้ฝึกเอาสงบ อย่างนี้คนจะถามต่อว่า แล้วเมื่อไหร่จะสงบหล่ะ เอาแต่สติ ก็สติที่ถูก เดี่ยวมันก็สงบ แต่มันจะสงบแบบมีสติ ไม่สงบแบบเพ่งๆ ไปในอารมณ์" --ทันตแพทย์ณัฏฐ์ คอร์สการเจริญสติและสมาธิในชีวิตประจำวัน ต.ค ๖๑ วันที่ ๑๕ ตุลาคม ๒๕๖๑

"เครื่องมือตัวแรก คือสติ เครื่องมือตัวที่ 2 คือ สัมมาสมาธิ หรือ จิตตั้งมั่น เมื่อไหร่ที่รู้ว่าหลง เมื่อนั่นคือตั้งมั่นขึ้นมาทันที จิตตั้งมั่นคือจิตที่ได้เรียนรู้ของกายของใจจริงๆ ว่ามันเกิดมันดับทั้งสิ้น มันไม่เที่ยง มันบังคับไม่ได้ ตรงนี้จะเกิดปัญญาขึ้นมา" --คุณนิติยา เพ็ชรไพบูลย์ คอร์สตั้งใจธรรม ๒๕๖๑ วันที่ ๒๙ กรกฎาคม ๒๕๖๑

"ให้จิตเห็นความจริง เครื่องมือมี 2 ตัว ตัวแรก คือ สติ ตัวที่ 2 คือ จิตตั้งมั่น หรือ สัมมาสมาธิ จะมีจิตตั้งมั่นได้ต้องมีสติมาก่อน จะมีสติได้ ก็ต้องจำได้ ต้องไม่ลืมกายลืมใจตัวเอง ต้องรู้กายรู้ใจบ่อย ๆ ตอนที่หลงไป รู้ว่าหลงไปคิด ไม่คิดเรื่องอดีตก็คิดเรื่องอนาคต ซึ่งมันไม่ใช่เรื่องจริง ขณะนั้นกำลังหลงคิดอยู่นั่นหละ นั่นคือสภาวะธรรม ปัจจุบัน" --คุณนิติยา เพ็ชรไพบูลย์ บ้านสติขอนแก่น วันที่ ๒๖ สิงหาคม ๒๕๖๑

"ปัญหาหลายๆ อย่างมันไม่มีข้อสรุป บางทีเรากังวลแทบตาย เครียดแทบตาย พอถึงเวลามันจบ มันไม่เห็นมีอะไรเลย แล้วทุกปัญหามันก็ผ่านไป ในโลกใบนี้ ไม่มีปัญหาไม่จบ จบช้า จบเร็ว จบด้วยวิธีไหนอันนี้แล้วแต่ แต่นั้นคือปัญหาไม่ใช่ความทุกข์" --คุณมาลี ปาละวงศ์ บ้านสติขอนแก่น ๒๖ สิงหาคม ๒๕๖๑

"หลงแล้วรู้ว่าหลงใช้ได้ ไม่ใช่ปฏิบัติเพิ่อให้หลงน้อย ปฏิบัติเพื่อให้รู้ว่าหลง หน้าที่เราก็คือปฏิบัติเพื่อให้รู้ว่าเมื่อกี้นี้หลง มันจะได้สักกี่ครั้งช่างมัน อย่าไปหาวิธีให้มันหลงสั้นๆ อย่าไปหา อย่าไปดิ้นร้น เพราะดิ้นรนเมื่อไร มันเจตนาปฏิบัติขึ้นมาแล้ว มันจะได้ของปลอม" -- อ.สุรวัฒน์ เสรีวิวัฒนา งานสนทนาธรรมตามกาลครั้งที่ ๒๘ วันที่ ๒๓ กันยายน ๒๕๖๑

"เราต้องระลึกไว้เหมือนกันว่า ความทุกข์ไล่หลังเราตลอด และก็ไม่ใช่ ชาตินี้ ขาติเดียวที่เรามาเจอ เราเกิดตาย เกิดตาย มากี่ชาติแล้ว ถ้าวันนี้ เราไม่เริ่มเดิน ถ้าเราไม่เริ่ม ตระหนักรู้ว่า ต้องทำอะไรบางอย่าง ต้องเรียนรู้อะไรบางอย่าง เพื่อที่จะให้ไปจากวัฏสงสาร เราก็จะทุกข์ เหมือนกับสัตว์ทั่วๆไป เกิดมา แล้วก็จะอยู่กับโลกไปอย่างนี้ วันหนี่งก็ตายไป เหมือนคนอื่น" --คุณซอง ณพัทธ์พล คุณาธนะเศรษฐ์ คอร์สมหาวิทยาลัยหอการค้า วันที่ ๑ กันยายน ๒๕๖๑

"ถ้าเราตั้งใจอะไรแล้วต้องทำให้ได้ทุกวัน อย่ากลัวว่าทำแล้วมันจะเพ่ง อย่ากังวลก่อน ถ้าเรากังวลไปก่อนเราจะไม่ได้ภาวนาสักที คือทำทั้งวันมีเวลาก็ทำ มีเวลาก็ทำ รู้ตรงๆ ไปเลย ไม่ได้เอาจิตที่ดีไม่ได้เอาจิตที่สงบ จะคลายก็ได้ไม่คลายก็ได้ ไม่ใช่เรื่องของเรา ทำไปเถอะ ทำผิดบ้าง ถูกบ้าง อยากให้จิตดีบ้าง อะไรบ้าง รู้ทันจิตที่อยาก ถ้ารู้ทันความอยากก็ได้ภาวนาต่อแล้ว เราไม่ได้เอาสภาวะที่ดี เราตั้งธงว่าสภาวะที่ห่างคือสภาวะที่ดี เราตั้งเป้าว่าเราทำไปไม่หวังผล ถ้าเราถนัดทำอะไรทำอันนั้นไปก่อน ทำในสิ่งที่เราทำได้ ทำอะไรก็ได้ที่ทำให้สติเกิดบ่อยๆ มีสติรู้กายรู้ใจตามความเป็นจริงด้วยจิตที่ตั่งมั่นและเป็นกลาง ด้วยกรรมฐานนี้ มันจะง่ายกว่า เลือกกรรมฐานอันใดอันหนึ่งไปก่อน ถ้าพุทโธก็พุทโธไปเลย ดีกว่าเราต้องจับปลาสองมือแล้วไม่ได้อะไรเลย เราต้องตั้งเป้าว่าเรามาฝึกเรียนรู้ใจ เรียนรู้กาย ถ้าเราตั้งเป้าอย่างนี้มันจะง่ายกว่า ภาวนาไปเรื่อยๆ เราจะสะสมสัมมาทิฏฐิจากการเห็นความจริงของกายของใจ ว่ากายกับใจไม่ใช่เรา" --คุณหมอม่อน คอร์สตั้งใจธรรม วันที่ ๒๙ กรกฎาคม ๒๕๖๑

"บางคนชอบบอกว่าการปฏิบัติธรรมคือการเดินจงกรมกับนั่งสมาธิ จริงๆ แล้วไม่ใช่ เราภาวนาและปฏิบัติได้ตลอดเวลา เราจะยืนเดินนั่งนอน ยืน เดิน นั่ง นอน กิน ดื่ม ทำ พูด คิด ถ้าเรามีสติตามรู้มันไปตลอด นั่นคือเราปฏิบัติ นั่นคือเราภาวนา มันไม่ใช่การที่เรานั่งสมาธิ แล้วเราบอกว่านั่งภาวนา ถ้านั่งสมาธิแล้วจิตไม่ถูก นั่นไม่เรียกว่าภาวนา" --คุณซอง ณพัทธ์พล คุณาธนะเศรษฐ์ ค่ายธรรมเข้าพรรษา วันที่ ๓๑ สิงหาคม ๒๕๖๑

"เราขาดสติ เท่ากับเราไม่ภาวนา สภาวะอะไรไม่สำคัญเลย สำคัญที่เราทันกิเลสเราหรือเปล่า รู้ทันสภาวะเราหรือเปล่า แค่นั้นแหละ หลักก็มีอยู่แค่นี้" --คุณซอง ณพัทธ์พล คุณาธนะเศรษฐ์ คอร์สตั้งใจธรรม ๒๕๖๑ วันที่ ๒๙ กรกฎาคม ๒๕๖๑

"รู้ปัจจุบันขณะ ปัจจุบันขณะที่สุด รู้เท่าที่รู้ได้ รู้แล้ว ได้แค่ไหนเอาแค่นั้น ไม่ต้องเสียดายมัน พอหลังจากนั้นแล้ว เลยปัจจุบันไปแล้ว มันก็กลายเป็นอดีต ไม่ต้องไปตามดูมัน เพราะตัวใหม่จะโผล่มา เราก็ดูอีก แต่ก็ไม่ใช่ไปคอยจ้องดูตลอดเวลา ถ้าจ้องดูตลอดเวลา จะเกิดจิตที่เพ่งขึ้น ถ้าเกิดแล้วทำยังไง ก็ให้รู้ว่ามันเพ่ง แต่ถ้ายังไม่เกิด เพราะว่าเข้าใจหลักการดี ก็แค่รู้สึกไป พอเลยรู้สึกก็เป็นเพ่ง ก็เห็นว่าเพ่ง ก็คือกฎเกณฑ์ หรือหลักการ มันเป็นอย่างนี้ มันผ่านไปแล้ว ไม่ชัด ช่างหัวมันนะ เดี๋ยวมันก็มาใหม่ เพราะว่า ตราบใดที่ยังมีกิเลสอยู่ มันก็มาอยู่แล้ว ไม่ต้องเสียดาย มาเยอะเลย เดี๋ยวได้ดูจนจำได้แน่นอน" --ทันตแพทย์ณัฏฐ์ คอร์สการเจริญสติและสมาธิในชีวิตประจำวัน ต.ค. ๖๑ วันที่ ๑๕ ตุลาคม ๒๕๖๑