"เราพบว่า ถ้าเรานั่งสบายๆ ใจมีความสุข อยู่ดีๆ นึกถึงการปฏิบัติขึ้นมา คือมีความอยากแล้ว มีความอยาก รู้ไม่ทันว่าอยาก รู้ไม่ทันว่าอยาก จิตกระทำกรรม พอจิตกระทำกรรมบางอย่างปุ๊บ จิตรวบเข้ามา หรือจิตมันบิดตัว หรืออะไรก็แล้วแต่ เราจะพบว่ามันมีน้ำหนัก นี่คือส่วนหนึ่งของ ปฏิจจสมุปบาท มีตัณหาก็มีภพ มีภพก็มีทุกข์ มีความหนักเกิดขึ้น มีความไม่สบายเกิดขึ้น" --อ.ประสาน พุทธกุลสมศิริ รัฐพิหาร อินเดีย วันที่ 2 กุมภาพันธ์ 2560

"มีช่วงที่แรงตกมากๆ มันจะดูไม่ได้ ดูไม่ได้อย่าพยายามดู เวลาที่เรารู้จิตที่หลงไป จิตที่เพ่ง รู้สึกตัวอะไรอย่างนี้ จิตมันต้องมีพลัง ขณะที่ใจไม่มีพลังแล้วนะ พยายามดูมันจะฝืนมาก มันจะหนืดมาก ให้มารู้สึกกายเลย รู้สึกกายนะ ถ้าเราฝึกดูจิตจนชำนิชำนาญแล้วเนี่ย พอใจไม่มีแรงมารู้สึกที่กาย รู้สึกกายไปช่วงนึงพอมันมีแรงมันจะทวนไปดูจิต ถ้าเลยกว่านี้ คือ ลงมารู้ที่กายยังไงมันก็ไม่ยอม ยังไงมันก็จะฟุ้ง คราวนี้ก็ต้องช่วยมันด้วยการทำสมถะ ใครถนัดบริกรรมก็บริกรรม ใครถนัดสวดมนต์ก็สวดมนต์ เอาใจไปอยู่ในอารมณ์อันเดียวอย่างมีความสุขไปเรื่อย" --อ.ประสาน ณ วัดเวฬุวันมหาวิหาร ประเทศอินเดีย วันที่ ๓๑ มกราคม ๒๕๖๐