"ทุกคนที่ภาวนาก็เพ่งแหละ พอนั่งปุ๊บยังไงก็เพ่งก่อน แต่มันรู้ทันว่าเพ่งไง เพราะงั้นเราก็ไปรู้ทันที่เพ่ง จนกระทั่งวันนึง กำลังสมาธิที่มีเยอะแยะมากมายเนี่ย ปัญญามันพลิกขึ้นมานิดเดียวเลย ที่เพ่งก็ไม่ใช่เรามันเพ่งของมันเอง" --คุณมาลี ปาละวงศ์ บ้านจิตสบาย ๖ พ.ย. ๕๙

"การระลึกได้ จะต้องเป็นการระลึกถึงสภาวะที่กำลังเป็นอยู่ ณ ปัจจุบัน ถึงจะเรียกว่า "มีสติ รู้กาย รู้ใจ" รู้ยังไง รู้ตามที่มันเป็น มันโกรธก็รู้ มันโลภก็รู้ มันหลงก็รู้ มันฟุ้งซ่านก็รู้ มันหดหู่ก็รู้ มันสงบก็รู้ มันยังไงก็ตามแต่ มันมีอะไรเกิดขึ้นในจิตเราเราก็รู้ ร่างกายเคลื่อนไหวก็รู้ เป็นอะไรก็รู้ไปเรื่อยๆ ก็รู้ไปตามที่มันเป็นจริง ความเป็นจริงของมันก็คือ สภาวะที่มันไม่เคยเกิด พอมีเหตุปัจจัยเดี๋ยวมันก็เกิดขึ้นมา สภาวะที่มันเกิดขึ้นมาแล้ว พอหมดเหตุปัจจัยเด่วมันก็ดับไป ก็ดูไปอย่างนี้ ดูไปตามที่มันเป็น มันจะเกิดก็รู้ มันจะดับก็รู้ ไม่ต้องไปแทรกแซง ไม่ต้องไปเจตนาที่จะเบี่ยงเบนอะไรทั้งหลาย เราก็จะได้ "การมีสติ รู้กาย รู้ใจ ตามความเป็นจริง" ถ้ารู้อย่างนี้ไปเรื่อยๆ ใจมันจะค่อยๆ ตั้งมั่นและเป็นกลางขึ้นมา" --อ.สุรวัฒน์ เสรีวิวัฒนา สนทนาธรรมตามกาล 7 ณ หอศิลปฯ กรุงเทพ 18 ธันวาคม 2559