"เราต้องฝึกให้ได้นะ ลักขณูปนิชฌาน ถ้าฝึกตัวนี้ไม่ได้ จะเดินไปให้ถึงมรรคผลนิพพานไม่ได้ เมื่อก่อนหลวงพ่อปราโมทย์ท่านสอนเรื่อง หลงไปรู้ไหม เพ่งแล้วรู้ไหม ที่ท่านสอนมาเพื่อให้เกิดตัวนี้แหละ อย่างคนส่วนใหญ่จะมีสภาวะสุดโต่ง ที่เราติดสองอัน หลงไป หลงไปคิด หลงไปฝัน ไม่อยู่กับปัจจุบัน ถ้าเรารู้ทัน จะเกิดจิตที่รู้สึกตัวขึ้นมา เกิดลักขณูปนิชฌานขึ้นมา หรือบางคนหลงเพ่งจ้องสภาวะ แล้วไม่รู้ทัน หลวงพ่อก็จะทักว่าเพ่งแล้วรู้ไหม ถ้าเพ่งแล้วรู้ทันว่าเพ่งใจ ก็จะเป็นคนรู้คนดู มันจะได้สมาธิตัวนี้ขึ้นมา" --พระอาจารย์อ๊า คอร์สเพื่อธรรม วันที่ ๑ กันยายน ๒๕๖๐

"พวกเราลองฝึกอย่างนี้นะ ลองฝึกเล่นๆ อย่านึกว่าฝึกกรรมฐาน แค่นึกถึงร่างกายที่ปรากฏ ร่างกายปรากฏ แป๊ปนึงหายไป นึกอีกมันจะกลับมาอีก แป๊ปเดียวมันก็หายไปอีก นึกอีกมันจะกลับมาอีก แป๊ปเดียวมันก็หายไปอีก ขณะที่มันหายไป มันหลงไปคิดบ้าง หลงมาดูบ้าง หลงมาฟังบ้าง คือหลงไปอะไรไม่รู้หละ แต่แปลว่าอะไร มันลืมตัวนี้ไปแล้ว ลองดู ลองเล่นๆ อย่าจริงจังๆ นึกเฉยๆ" --อ.ประสาน พุทธกุลสมศิริ คอร์สเพื่อธรรม วันที่ ๑ กันยายน ๒๕๖๐

"สนใจความรู้สึกก่อน ไม่ต้องสนใจลม ในความรู้สึกก็เห็นลมเองแหละ อีกหน่อยจะได้เห็นว่า "รู้สึก"กับ"ลม" คนละตัวกัน นึกออกไหม อีกหน่อยรู้สึกชัด ลมไม่เกี่ยวกับความรู้สึก ลมมันจะราบเรียบเอง แล้วรู้สึกจะแยกจากลมสุดท้าย รูปนามจะแยก พอนึกออกไหม ลมเป็นรูปไหม เป็น รู้สึกเป็นนาม กายเป็นนาม พอแยกได้ไหม" --หมอณัฏฐ์ บ้านสติ ขอนแก่น วันที่ ๒๗ สิงหาคม ๒๕๖๐

"เราจะรับธรรมะนี้ได้ ต้องอยู่กับเนื้อกับตัว มีสติ เวลาฟังธรรม ก็ต้องมีสมาธิพอสมควร สมาธิก็ต้องเป็นสมาธิเฉพาะในแบบพระพุทธศาสนา สมาธิที่ท่านเรียกว่าเป็นลักขณูปนิชฌาน ไม่ใช่เป็นสมาธิแบบฤาษีนั่งเข้าฌาน หรือเพ่งไว้นิ่ง มันจะรับธรรมะไม่ได้ รับธรรมะได้ ต้องรู้เนื้อรู้ตัว มีสติ ภูมิธรรมเรานะ ต้องรู้บ้าง หลงบ้าง ใจผ่อนคลาย ฟังบ้าง หลงบ้าง เห็นสภาวะบ้าง จุดไหนที่ธรรมะพอเหมาะพอดีกับใจ ใจเราก็จะตื่นตัวขึ้นมาฟังธรรมะนั้น ที่พอดีกับใจเรานี้" --อ.ประสาน พุทธกุลสมศิริ สนทนาธรรมตามกาล ๑๖ วันที่ ๑๗ กันยายน ๒๕๖๐

"หลักการภาวนาเนี่ย เราไม่รักษาใจไว้อยู่ลึกๆ อยู่ในถ้ำ หรืออยู่ที่ไหน เราปล่อยให้ใจนะออกมากระทบโลกเลย กระทบรูป รส กลิ่น เสียง สัมผัส อะไรให้มันปรุง สุข ทุกข์ ดี ชั่ว ปล่อยให้มันปรุงไป" --อ.ประสาน พุทธกุลสมศิริ คอร์สเพื่อธรรม วันที่ ๑ กันยายน ๒๕๖๐

"คำว่าเห็น ไม่ใช่ตาเห็น แต่เป็นใจไปรู้สึก เริ่มเห็นแล้วนี่ ประมาณนั้นแต่ยังไม่ชัดนะ ถ้ามันรู้สึกมัวๆ หรือมันเบลอๆ เคลิ้มๆ ให้หายใจแรงขึ้น ใหม่ๆบังคับลมเล็กน้อยไม่เป็นไร เพื่อให้คุณภาพของใจมันได้ซะก่อน อย่าเอาใจมันจ้องแช่เข้าไป วิธีไม่แช่ก็คือ ให้มันสนใจที่รู้สึกที่มันเกิดขึ้น ความรู้สึกมันเกิดชั่วขณะ ที่ลมหายใจมันผ่านเข้าไป มันชัดขึ้นมาแล้วก็มัว เห็นไหม มันมีชัดอยู่แวบเดียวเท่านั้นแหละ แล้วก็รู้ร่างกายไปด้วย รู้ความชัดไปด้วย รู้ลมไปด้วย" --หมอณัฏฐ์ คอร์สจีน ๗ วันที่ ๑๙ สิงหาคม ๒๕๖๐

"คำว่าเพ่ง กับ คำว่าเผลอ พอเข้าใจนะ ว่า สภาวะเพ่งเป็นอย่างไร สภาวะเผลอเป็นอย่างไร ทุกคนลองนั่งให้สบาย ทำความรู้สึก เหมือนยังไม่คิดตั้งใจว่าจะรู้อะไร อย่าเพิ่งหลับตา หรือรวบใจให้สงบ ให้ทำความรู้สึกเห็นร่างกายทั้งร่างกาย แค่รู้สึก ไม่เพ่งจ้อง จะรู้สึกไหมว่า ถ้าเราทำแค่การรู้สึกน้ำหนักในการที่จะรู้ร่างกาย จะไม่มีน้ำหนักที่มากเกินควร ให้เพิ่มความรู้สึก ให้เห็นลมหายใจพร้อมร่างกาย" --หมอณัฏฐ์ คอร์สจีน ๗ วันที่ ๑๙ สิงหาคม ๒๕๖๐

"ต้องเรียนหลักให้แม่น ไม่พึ่งผู้อื่น และคนที่ชอบสอน ถ้าไม่มีหน้าทีสอน อย่าสอน อยากสอน อยากแนะนำผู้อื่น ให้รู้ทันกิเลสตัวเองว่าอยากสอน" --อ.ประสาน พุทธกุลสมศิริ คอร์สจีน ๗ วันที่ ๑๗ สิงหาคม ๒๕๖๐

"หลวงพ่อบอกว่าธรรมะที่พระพุทธเจ้าเทศน์ 84,000 พระธรรมขันธ์ หรือหนึ่งตู้พระไตรปิฏก จริงๆแต่ละคนต้องการแค่นิดเดียว ถ้าเราได้ธรรมะที่ถูกจริตกับเรา เราใช้ตัวนั้น มันก็ภาวนาง่าย ถ้าธรรมะไหนไม่ถูกจริต ฝืนไป ทำไม่เหมาะกับเรา ภาวนาไม่ได้หรอก ทำไงก็ภาวนาไม่ขึ้น เราก็ดูว่าเราเหมาะกับอะไร ดูซิว่าเราเป็นพวกสมาธินำปัญญา หรือเป็นพวกเหมาะกับปัญญานำสมาธิ หรือเราเหมาะกับสมาธิกับปัญญาควบกัน" --อ.ประสาน พุทธกุลสมศิริ คอร์สเพื่อธรรม วันที่ ๒ กันยายน ๒๕๖๐

"จิตตั้งมั่น คือจิตที่จะใช้ในการเจริญปัญญา ถ้าไม่มีจิตตั้งมั่น จะเจริญปัญญาไม่ได้ มันไม่สามารถจะเห็นกายเห็นใจ ที่กำลังเป็นไตรลักษณ์อยู่ได้ ทั้งที่ไตรลักษณ์มันก็ปรากฎอยู่ แสดงตัวอยู่ตลอดเวลา แต่จิตที่ไม่ตั้งมั่น จะไม่สามารถไปรับรู้ ความเป็นไตรลักษณ์ของกายของจิตได้" --อ.สุรวัฒน์ เสรีวิวัฒนา สนทนาธรรมตามกาล ๑๕ วันที่ ๒๐ สิงหาคม ๒๕๖๐

"หลวงพ่อเคยบอกว่า หลวงพ่อไม่เคยทิ้งใคร ลูกศิษย์มีหน้าที่เดินตาม คนที่ไปไม่ได้คือพวกที่ไม่ได้เดินตามเอง เราก็ไปพิจารณาตัวเราว่า ตรงไหนเราอ่อน เราก็ไปเสริมตรงนั้น ตรงไหนที่เป็นคุณงามความดีของเราอยู่แล้ว เราก็พัฒนาให้มันดียิ่งๆขึ้นไป ประโยชน์ก็จะเป็นของพวกเราเอง ไม่ได้เป็นของอาจารย์ผู้สอน" --อ.ประสาน พุทธกุลสมศิริ คอร์สจีน ๗ วันที่ ๑๙ สิงหาคม ๒๕๖๐

"เบื้องต้นต้องดูตนเองให้ออกนะว่า จิตเราตั้งมั่นหรือยัง มีใครเห็นจิตตัวเองไหลออกไปข้างนอกบ้าง เห็นไหม ไหลไปแล้วทำยังไง เวลาไหลไปแล้ว....รู้ แล้วเป็นยังไง มันกลับมาอยู่ที่ตัวไหม ถ้าไหลไปแล้วเรารู้ แวบหนึ่งกลับมาอยู่ที่ตัว นี่คือตั้งมั่นได้แล้วนะ แต่มันแค่แวบเดียว แล้วถ้าเราสังเกต ตรงแวบนั้น เราจะรู้สึกเลยว่า จิตที่ไหลไปกับจิตที่อยู่ที่ตัวเองนี่ มันไม่เหมือนกัน ตรงนี้เห็นกันไหม ถ้าเห็นตรงนี้ได้ มันก็คือเดินปัญญาอยู่แล้วละ แวบหนึ่งที่เห็นว่าจิตไหลไป แล้วก็กลับมารู้ตัวเอง มันจะเห็นจิตที่ไหลไปดับ พอจิตที่ไหลไปดับ จะกลับมารู้สึกอยู่ที่ตัวเอง เพราะฉะนั้น แวบตรงนั้น มันจะเห็นจิตเกิดดับแล้ว การเห็นจิตเกิดดับนี่ก็คือ การเจริญปัญญาอยู่" --อ.สุรวัฒน์ เสรีวิวัฒนา คอร์สจีน ๗ วันที่ ๑๘ สิงหาคม ๒๕๖๐

"จริงๆเรื่องนี้เป็นโศกนาฎกรรม เป็นเรื่องเศร้าของวัฏฏะ บางชาติเกิดมาร่ำรวย บางชาติเกิดมาก็ยากจน บางชาติเกิดมาปกติ บางชาติเกิดมาพิการ บางชาติก็ไม่ใช่มนุษย์ เป็นสัตว์ก็มี ยังไม่รวมกับชาติอื่นๆที่อยู่ในอบายภูมิ เคยผ่านมาแล้วทุกคนนะ มันน่ากลัวตรงที่ว่า มันลืมได้ ถ้าจำได้ จะประมาทน้อยกว่านี้ คนที่เห็นทุกข์เห็นโทษแบบนี้ จิตมันจะขยันภาวนา เพราะมันรู้ว่าเป็นทางเดียว ทางรอดมีทางเดียว" --อ.ประสาน พุทธกุลสมศิริ คอร์สจีน ๗ วันที่ ๑๔ สิงหาคม ๒๕๖๐

“ขณะที่ปฏิบัติ มันผิดตลอดเส้นทาง ไม่ต้องกลัว อาศัยที่ทำผิดนี่แหละ ปฏิบัติ แล้วก็ผิด เรียนรู้สิ่งที่ผิด ค่อยๆ ปรับ ในที่สุด มันก็ถูกขึ้นมา" --อ.ประสาน พุทธกุลสมศิริ คอร์สจีน 7 วันที่ ๑๓ สิงหาคม ๒๕๖๐