"กรรมฐานคืองานของใจ ไม่มีว่าง ตราบใดเท่าที่ยังมีความทุกข์ ยังมีกิเลส ยังมีโอกาสลงอบาย ไม่มีสิทธิ์ทิ้งกรรมฐาน" --อ.ประสาน พุทธกุลสมศิริ คอร์สเรียนรู้ตัวเองฯ บ้านสติขอนแก่น ๖ พ.ค. ๒๕๖๒

"ถ้าไม่มีวิหารธรรมเราจะหลงยาว เช่น ถ้าเรามีพุทโธเป็นวิหารธรรม หลงไปแล้วรู้ ก็กลับมาพุทโธ แล้วก็หลงใหม่ก็กลับมาที่พุทโธใหม่ การหลงจะสั้นลง วิหารธรรมเป็นเครื่องอยู่ให้เรารู้ว่าหลงไป พอรู้หลงปุ๊บจิตที่หลงก็ดับ ความรู้สึกตัวก็จะเกิด เราฝึกรู้สึกตัวบ่อยๆ จิตโดยธรรมชาติคุ้นกับตรงนี้ จิตก็จะกลับมาหาสิ่งเหล่านี้เอง เราฝึกจิตให้รู้สึกตัวได้บ่อยๆ สติก็จะเกิดได้ถี่ขึ้น" --คุณมาลี ปาละวงศ์ คอร์สการเจริญสติในภาคปฎิบัติ ภูเก็ต ๒๔ มีนาคม ๒๕๖๒

"หลักของการที่จะเป็นวิหารธรรม เราไม่ได้ใช้วิหารธรรม โดยที่บังคับให้จิตอยู่กับวิหารธรรม เช่น ใช้พุทโธ เป็นวิหารธรรม อันนี้คือ ใช้จิต เป็นวิหารธรรม ถ้ากาย บางท่านใช้ร่างกายหายใจเข้า ใช้ร่างกายหายใจออก แล้วแต่จิตเราชอบตัวไหนที่ทำแล้วมีความสุข แต่ต้องทำให้ถูกหลัก เราทำไม่ถูกหลัก จิตไม่มีความสุข จิตอึดอัด เพราะเราไม่เข้าใจหลักของวิหารธรรม เราเลยเข้าใจว่า การมีวิหารธรรม จิตต้องไม่เผลอ จิตต้องไม่ฟุ้งซ่าน จิตต้องอยู่กับคำวิหารธรรม เช่น เราใช้พุทโธ จิตต้องอยู่กับคำว่าพุทโธ ไม่ใช่ อันนี้ผิด" --คุณมาลี ปาละวงศ์ คอร์สการเจริญสติในภาคปฎิบัติ ภูเก็ต ๒๔ มีนาคม ๒๕๖๒

"หลวงพ่อฯสอนไว้ให้ไม่คล้อยตามไม่ต่อต้าน ไม่คล้อยตามกิเลสแต่ไม่ต่อต้านกิเลส รู้อย่างที่เขาเป็น เช่น จิตอยากสงบเราไม่คล้อยตาม เรารู้ทันว่าจิตอยากสงบ แล้วเราก็ไม่ต่อต้านว่าเวลาเขาอยากสงบแล้วเราต้องไม่สงบ สงบแล้วเรารู้ จบแล้ว" --คุณมาลี ปาละวงศ์ คอร์สการเจริญสติในภาคปฎิบัติ ภูเก็ต ๒๔ มีนาคม ๒๕๖๒

"เวลาทำกรรมฐาน เราไม่มีหน้าที่พยายามทำจุดที่ถูก อย่าพยายามทำให้พอดี อย่าพยายามไม่เพ่ง เพราะมันทำไม่ได้จริง เมื่อใดก็ตามที่เราพยายามทำจุดที่พอดีขึ้นมา นั่นไม่พอดีแล้ว ขณะนั้นปรุงแต่ง ไม่ได้รู้ทันความปรุงแต่ง เราไปปรุงแต่งเสียเอง หน้าที่ของนักภาวนาคือ คอยรู้ทันความปรุงแต่งแบบนี้ รู้ทันว่าใจมันทำอะไร" --อ.ประสาน พุทธกุลสมศิริ คอร์สเรียนรู้ตัวเองในภาคปฎิบัติ บ้านสติขอนแก่น ๖ พฤษภาคม ๒๕๖๒

"เรารู้ทันความรู้สึกเราเข้ามา เวลานั่งไม่ขาดสติ เรานั่งสมาธิไม่ลืมตัว จิตเคลื่อนไปไหน จิตไหลไปไหน เรารู้ทัน ไหลไปคิดก็รู้ บางคนมีบริกรรม ไหลไปกับคำบริกรรม โดยเฉพาะส่วนใหญ่คือไหลไปอยู่กับความนิ่ง เรารู้ทันความนิ่งนั้น แล้วก็เห็นจิตมันไหลไปอยู่กับความนิ่ง ไม่ได้ห้ามนิ่ง" --คุณมาลี ปาละวงศ์ คอร์สการเจริญสติในภาคปฎิบัติ ภูเก็ต ๒๔ มีนาคม ๒๕๖๒

"ตัณหาในแง่ของนักภาวนาคือความอยาก อันนี้คือตัวขวาง พออยากจะทำทุกอย่างทุกวิถีทางให้มันได้ ได้ด้วยความเข้าใจของเรา เราไม่ทันรู้ความอยาก ถ้ารู้ความอยาก ไม่มีปัญหา จิตที่อยากไม่ได้มีปัญหา แต่เรารู้ไหม ถ้ามีหลักแบบที่หลวงพ่อสอน รู้ไปตรงๆว่า มันอยาก แต่ถ้าเราไม่รู้จะบังคับทุกอย่างเลย" --คุณมาลี ปาละวงศ์ คอร์สการเจริญสติในภาคปฏิบัติ ภูเก็ต ๒๔ มีนาคม ๒๕๖๒

"ถ้าเรารู้ด้วยหลักเราจะไม่แก้ เพราะเรารู้ว่าแก้ไม่ได้ เราบังคับไม่ได้ เราจะมาเห็นว่าเราแก้ไม่ได้ เราบังคับไม่ได้มันเกิดเอง นี่คือเห็นไตรลักษณ์ทั้งหมด" --คุณมาลี ปาละวงศ์ คอร์สเจริญสติในภาคปฎิบัติ ภูเก็ต ๒๓ มีนาคม ๒๕๖๒

"มีสติ สติเกิดจากการที่เรารู้สึกตัว ตัวนี้ประกอบด้วยกายกับใจ การที่เราระลึกได้ว่ากายเป็นยังไง จิตใจเปลี่ยนแปลงไปเป็นยังไง อันนี้สติเกิดขึ้นเรียบร้อย เมื่อเราทำสมาธิแล้วตัวไหนที่ทำแล้วจิตมีกำลัง มีกำลังแล้วต้องสามารถตั้งมั่นได้ด้วย ไม่ใช่มีกำลังแล้วแข็งๆ อยู่เฉย มันมีแรงมีกำลังแต่ไม่ตั้งมั่น เพราะเราบังคับมัน" --คุณมาลี ปาละวงศ์ คอร์สเจริญสติในภาคปฎิบัติ ภูเก็ต ๒๓ มีนาคม ๒๕๖๒

"ถ้าเรารู้ไม่ทันไหลไปคิด เราจะไปรู้เรื่องราวที่คิด ขณะนั้นเราลืมจิตไปแล้ว ถ้าเราเอาจิตเป็นตัวตั้ง จะเห็นจิตมันไหลไปคิด มันดับ มันไม่ได้รู้เรื่องที่คิด จิตมันไหลมาดูร่างกาย มันจะไม่ได้ไปทำมาอยู่ที่ร่างกาย มันรู้แค่ว่า มันเคลื่อนมาที่ร่างกาย มันก็ดับ จากนั้น จิตมันก็ไปทำงาน ทางอายตนะต่างๆ ที่เขาเดิน ที่เขาเป็น เราก็มีหน้าที่รู้อย่างที่เขาเป็น" --คุณมาลี ปาละวงศ์ คอร์สเจริญสติในภาคปฏิบัติ ภูเก็ต ๒๒ มีนาคม ๒๕๖๒