"ทั้งวันเราต้องใส่ใจ ไม่ทิ้งกรรมฐาน เคล้าเคลียกับกรรมฐานและรู้เนื้อรู้ตัวไปเรื่อยๆ พอถึงเวลาตอนทำรูปแบบ มันจะมีกำลังพอที่จะทำรูปแบบไหว แต่ถ้าเราหลงทั้งวัน แล้วพอถึงเวลาจะทำรูปแบบ มันยากเพราะมันจะฟุ้งอุตลุด มันไม่มีสมาธิง่าย" --คุณนิติยา เพ็ชรไพบูลย์ วัดพระธาตุโกฎิแก้ว เชียงราย ๒๕ พฤษภาคม ๒๕๖๒

"ทุกคนพยายามหา ว่าทำอย่างไรถึงจะถูก จะหาเคล็ดลับอะไรสักอย่างให้ภาวนาถูก มันไม่ได้ง่ายขนาดนั้น ต้องทำเอง เห็นเอง เข้าใจเอง แต่หลักต้องแม่น หลักที่ครูบาอาจารย์สอน เราต้องฟังและทำความเข้าใจให้แม่นแล้วก็ลงมือปฏิบัติ ปฏิบัติไปแล้วถ้าไม่ตรงกับหลักฯ ท่านว่าต้องเป็นไตรลักษณ์ แต่ทำไมเที่ยงจัง บังคับได้หมด รู้สึกตัวตลอดเวลา นั่นก็ไม่ใช่แล้ว แสดงว่าต้องมีอะไรไม่ถูก เราต้องย้อนกลับมาพิจารณาเนืองๆ ที่เรียกว่ามีโยนิโสมนสิการ คือย้อนกลับมาดูตัวเองว่าสิ่งที่เราเดินมานั่นใช่หรือไม่" --คุณนิติยา เพ็ชรไพบูลย์ วัดพระธาตุโกฏิแก้ว เชียงราย ๒๕ พฤษภาคม ๒๕๖๒

"การที่เรามีวิหารธรรมเช่นพุทโธ เราพุทโธไปเรื่อยแล้วเห็นพุทโธหายไป แล้วเราย้อนกลับมาที่พุทโธเรื่อยๆ พุทโธนี้คือตัวจิต คือการย้อนมาดูจิตเรื่อยๆ ดูไปๆ จะได้สมาธิที่ถูกต้องขึ้นเรื่อยๆ ใจที่ฟุ้งซ่านดิ้นไปมาจะค่อยๆ เป็นกลางมากขึ้น เมื่อใจเป็นกลางมากขึ้นก็จะเดินปัญญาได้มากขึ้น" --คุณซอง ณพัทธ์พล คุณาธนะเศรษฐ์ วัดพระธาตุโกฏิแก้ว เชียงราย ๒๕ พฤษภาคม ๒๕๖๒

"เราฝึกไปจนกว่าจะเห็น ว่าจิตเห็นสภาวะทำงานเอง เราไม่ได้ไปทำ ปกติเวลาหัดใหม่ๆ จะมีความโลภอยากภาวนา อยากนั่งสมาธิ อยากเดินจงกรม อยากเจริญสติ ฯลฯ แต่พอฝึกไปช่วงหนึ่งที่ครูบาอาจารย์เรียกว่าสติเป็นอัตโนมัติ คือเห็นสภาวะทำงานเอง สติรู้ทันเอง อย่างนี้ถึงจะดี คือจิตเริ่มไม่ให้ค่า เราต้องภาวนาไปจนเวลาจิตมันดี ก็เห็นว่าเป็นแค่สภาวะอันหนึ่ง เวลามันเสื่อมก็ไม่ได้ให้ค่า มันก็เป็นแค่สภาวะอันหนึ่ง เพราะว่าธรรมดาของจิตเจริญแล้วก็เสื่อม มันไม่มีหรอกว่าภาวนาแล้วจะดีขึ้นไปเรื่อยๆ แล้วจะหลุดพ้น ถ้ามันทำอย่างนี้ได้มันก็เป็นอัตตาไม่ใช่อนัตตา เพราะมันบังคับได้ หน้าที่เราก็แค่รู้ทันเอา เจริญแล้วก็รู้ทัน เสื่อมก็รู้ทัน เราฝึกไปจนวันหนึ่งใจเราเป็นกลาง ถึงจะเป็นประตูสู่มรรคผลนิพพานเอง" --พระอาจารย์สมชาย คอร์สเรียนรู้ตัวเองในภาคปฎิบัติ บ้านสติขอนแก่น ๘ พฤษภาคม ๒๕๖๒

"จิตสิกขากับปัญญาสิกขาเรียนคู่กันได้เลย จิตสิกขากับปัญญาสิกขาเกิดพร้อมกันได้ เห็นใจที่ไหลไปปุ๊ป มีจิตตั้งมั่นขึ้นมา ใจที่ไหลออกไปเป็นสิ่งที่ถูกดู เราจะรู้ว่าสิ่งที่ถูกดูพวกนี้ไม่ใช่ตัวเรา เราภาวนาแล้วก็สอนจิตไปเรื่อยๆ เราก็เจริญปัญญาไป จะเห็นว่าใจพวกนี้เป็นสิ่งที่ถูกรู้ถูกดู สิ่งที่ถูกรู้ถูกดูจะแสดงสามัญลักษณะ คือไม่เที่ยง เป็นทุกข์ เป็นอนัตตา" --คุณซอง ณพัทธ์พล คุณาธนะเศรษฐ์ คอร์สการเจริญสติในชีวิตประจำวัน กฟผ. ๕ เมษายน ๒๕๖๒

"สมาธิที่ถูกต้องเรียกว่าสัมมาสมาธิ สัมมาสมาธิ ก็คือจิตที่มีผู้รู้ จิตที่ตั้งมั่นรู้เนื้อรู้ตัว ไม่หลงไป ไม่เผลอไป ไม่ขาดสติ สมาธิตัวนี้ฝึกได้ 2 ทาง ทางหนึ่งก็คือฝึกให้ได้ฌานที่ 2 แล้วสมาธิจะเกิดจิตผู้รู้ขึ้นมาอัตโนมัติ แต่ว่าส่วนใหญ่เราฝึกไม่ไหว ฝึกให้เข้าฌานจนได้ตัวผู้รู้ขึ้นมา มีอีกวิธีหนึ่ง คือ ตัวนี้ฝึกง่ายๆ ฝึกจิตผู้รู้ที่เป็นขณิกสมาธิ คือเรามีสติรู้ทันจิตที่หลงไป ถ้าเรารู้ทันว่าจิตหลงไปปุ๊บ จะเกิดจิตตั้งมั่นขึ้นมาอัตโนมัติ จิตตั้งมั่นทีละขณะ" --พระอาจารย์สมชาย คอร์สการเจริญสติในชีวิตประจำวัน กฟผ ๕ เมษายน ๒๕๖๒

"ถ้าสมาธิไม่ถูกโอกาสที่ปัญญาจะถูกก็ไม่มี ถ้าเราทำสมาธิถูกมันจะมีจิตที่รู้ตื่นเบิกบานที่แท้จริง ภาษาครูบาอาจารย์เรียกว่ามีจิตผู้รู้ จิตผู้รู้ก็มีอยู่หลายอย่างไม่ได้มีอย่างเดียว อย่างที่เราฝึกกันก็มีจิตผู้รู้ทีละขณะ ขณะที่เรารู้ทันจิตลงไปไหลไป มันจะเกิดจิตผู้รู้ขึ้นมาทีละขณะ แต่ถ้าเป็นพระรุ่นก่อน ที่ท่านฝึกจะมีจิตผู้รู้อีกอย่างหนึ่งเป็นจิตผู้รู้ที่ต้องทรงฌาน เด่นดวงแยกมาเป็นผู้รู้อยู่ จิตผู้รู้อย่างหลังนี้ทำยาก มันไม่เหมาะกับสังคมยุคนี้ เพราะบ้านเมืองยุคนี้ไม่สงบพอที่จะไปทำสมาธิแบบทรงฌาณให้ผู้รู้ผู้ดูมันเกิดได้" -- พระอาจารย์สมชาย คอร์สจีน 11 ๑๑ มีนาคม ๒๕๖๒

“ถ้าเราไม่เข้มแข็ง ไม่บอกตัวเองว่า เราจะต้องหลุดไปจากวัฏฏะนี้ให้ได้ เราก็อยู่กับมัน เราเต็มใจที่จะอยู่เอง... ทุกครั้งที่เราตามใจกิเลสคือเราเต็มใจที่จะอยู่ในนี้เอง จะไปโอดครวญไม่ได้หรอก” --คุณซอง ณพัทธ์พล คุณาธนะเศรษฐ์ คอร์สการเจริญสติในชีวิตประจำวัน พ.ย. ๖๑ วันที่ ๑๐ พฤศจิกายน ๒๕๖๑

"อะไรที่เป็นอกุศล แล้วเรายอมให้มันครอบงำให้กระทำกรรม อันนั้นจะกลายเป็นอนุสัย อะไรที่เป็นกุศล แล้วเราทำสิ่งที่เป็นกุศลบ่อยๆ เจริญสตื เจริญปัญญาไปเรื่อยๆ มันก็เป็นบารมี ที่ว่าอินทรีย์อ่อน ก็เป็นอินทรีย์แก่กล้าได้ ที่ว่าอินทรีย์อ่อนก็เพราะว่าเราไปยอมกิเลสเอง กิเลสไม่อยากให้ใครพ้นทุกข์ เขาก็พยายามดึงเราไว้" --คุณนิติยา เพ็ชรไพบูลย์ คอร์สการเจริญสติในขั้นพื้นฐาน วันที่ ๒๙ ธันวาคม ๒๕๖๑

"ไม่ว่าจะอยู่ตรงไหน มันก็มีกายมีใจ ก็ฝึกให้มันมีสติ มีสมาธิ ให้มีปัญญา ถ้าเที่ยว แล้วขาดสติ หลงเพลิดเพลินไป แล้วมันได้ประโยชน์มั้ย? การภาวนา ถ้าเรามุ่งมั่น ที่จะพ้นจากความทุกข์ มันต้องเด็ดเดี่ยว ต้องเข้มแข็ง ต้องอดทน" --คุณนิติยา เพ็ชรไพบูลย์ คอร์สการเจริญสติในชีวิตประจำวัน พ.ย. ๖๑ วันที่ ๑๑ พฤศจิกายน ๒๕๖๑

"มีอะไรกระทบจิตใจมา เราก็ดูไป สิ่งสำคัญที่สุดคือรักษาศีล ไม่โต้ตอบ แต่ชาวพุทธไม่ใช่ยอมจำนน ไม่ใช่อะไรก็ได้ยอมไปหมด แต่ถ้าสมควรด้วยเหตุและผล มีสติกำกับไม่ให้กิเลสครอบงำ สมควรต้องทำ หรือต้องพูดก็พูด ไม่ได้พูดหรือกระทำกรรมใดๆ โดยที่กิเลสครอบงำให้ทำ เพราะถ้ากิเลสครอบงำให้ทำตอนนั้นก็เกิดกรรมใหม่แล้ว" --คุณนิติยา เพ็ชรไพบูลย์ วัดพระธาตุโกฏิแก้ว วันที่ ๙ ธันวาคม ๒๕๖๑

"เมื่อไหร่ที่มีสติ มันเห็นกายเห็นใจตัวเองแล้ว ไม่ว่าจะทำรูปแบบไหนมันก็จะเข้าใจ ทั้งหมดที่เป็นเปลือก ไม่ว่าจะเป็นการเดิน การนั่ง ต้องย้อนมาให้เห็นถึงจิตถึงใจ นั่งนานๆ ทุกข์ จิตกระสับกระส่าย รู้ว่าจิตกระสับกระส่าย เดิน จิตเคลื่อนไปที่เท้า รู้ว่าเคลื่อนไปที่เท้า เดี๋ยวก็ไหลไปคิดเรื่องโน่น ไหลไปคิดเรื่องนี้ นี่แหละเรียกว่าการปฏิบัติ" --คุณนิติยา เพ็ชรไพบูลย์ วัดพระธาตุโกฏิแก้ว เชียงราย วันที่ ๙ ธันวาคม ๒๕๖๑

"การปฏิบัติธรรมก็คือการกลับมาเรียนรู้ตัวเอง แล้วก็อยู่กับโลก ไม่ได้แปลกแยกกับโลก เพราะว่าไม่ว่าอยู่ที่ไหนก็มีการประทบ มีผัสสะ มีสภาวะที่อยู่ในกายในใจเราอยู่ตลอดเวลาอยู่แล้ว" --คุณนิติยา เพ็ชรไพบูลย์ คอร์สการเจริญสติในชีวิตประจำวัน วันที่ ๙ พฤศจิกายน ๒๕๖๑

"ไม่ใช่ว่าเราภาวนาเอาความสงบหรือเอาอะไร เอาเห็นความจริงของกายของจิต เห็นความจริงของกายว่ากายมันไม่ใช่เรา จิตไม่ใช่เรา จิตจะคิดเราก็ห้ามไม่ได้ จิตจะเกิดดับมันก็เกิดดับของมันเอง แล้วจิตจะเข้าใจเรื่อยๆ วันหนึ่งมันก็จะเข้าใจเองว่า ในสามแดนโลกธาตุไม่มีตัวเราอยู่ที่ไหนเลย มีแค่สภาวะที่เกิดดับๆ สืบเนื่องกันไป ไม่มีตัวเราแทรกอยู่ในนั้นทั้งสิ้น" --คุณซอง ณพัทธ์พล คุณาธนะเศรษฐ์ คอร์สการเจริญสติในชีวิตประจำวัน พ.ย. ๖๑ วันที่ ๙ พฤศจิกายน ๒๕๖๑

"กิเลสไม่ได้อยู่ที่กาย ฝึกแค่เห็นร่างกายไม่ใช่ตัวเรา มันยังไม่ละกิเลส ต่อไปเราไปฝึกดูที่ใจเราอีก ถ้าได้ใจที่ตั้งมั่นแล้ว ถ้าเราไปตามรู้ใจ เราจะเห็นเลยว่าความโกรธเกิดแล้วก็ดับ ความโลภเกิดแล้วก็ดับ ความหลงเกิดแล้วก็ดับ จิตดีเกิดแล้วก็ดับ จิตร้ายเกิดแล้วก็ดับ จะเห็นเลยว่าจิตที่มันเกิดดับ ไม่มีใครเห็นเลยว่า จิตหรือของที่เกิดแล้วดับบังคับไม่ได้นั้น มันเป็นตัวเรา" --- พระอาจารย์สมชาย คอร์สการเจริญสติในชีวิตประจำวัน พ.ย.๖๑ วันที่ ๘ พฤศจิกายน ๒๕๖๑

"การปฏิบัติ ก็ปฏิบัติในแบบเดิมๆ ไม่มีอะไรมากไปกว่าที่เคยทำกันมา พระพุทธเจ้าสอน มาตั้งแต่สองพันห้าร้อยกว่าปีมาแล้ว การปฏิบัติยังเหมือนเดิม การปฏิบัติ ไม่มีการเปลี่ยนแปลง ตามเทคโนโลยี ผ่านไปกี่ปีๆ ก็ต้องเจริญ ศีล สมาธิ ปัญญา แค่นี้แหละ ไม่มีอะไรมากไปกว่านี้" --อ.สุรวัฒน์ เสรีวัฒนา และ คุณกิตติยา ผลเกิด งานสนทนาธรรมตามกาลฯ ๒๙ วันที่ ๒๘ ตุลาคม ๒๕๖๑

"เราพยายามหาคำตอบเพื่อจะหายสงสัย แต่ขณะนั้นสงสัย เราไม่เห็น มันไม่ใช่ด้วยการที่เราคิด หรือเราจำ แต่มันเป็นการพาจิตไปเห็นของจริง ว่ามันมีสภาวะที่เกิดขึ้นในกายในใจอย่างไร นี่ความจริงของกายของใจ" --คุณนิติยา เพ็ชรไพบูลย์ คอร์ส กลต. วันที่ ๒๑ ตุลาคม ๒๕๖๑

"การบริกรรมพุทโธ เรานึกพุทโธไว้เป็นพื้น เพื่อว่าเมื่อไรก็ตามที่ใจหลงไปคิดออกจากพุทโธ เราจะได้สังเกตเห็น เพราะเรามีแบล็คกราวน์เป็นฉากไว้ เหมือนเป็นฉากขาวๆไว้ เวลาที่มีสีดำเข้ามา มันก็จะเห็นได้ง่าย การภาวนานี่ก็เพื่อให้สังเกตการเปลี่ยนแปลงได้ง่ายเท่านั่นเอง เวลาที่เราจะสังเกตุได้ง่าย เราต้องไม่ไปยึดกับสิ่งที่เราใช้ภาวนามากเกินไป ถ้าเรายึดแน่นเกินไป เราก็จะไม่เห็นสิ่งอื่น เหมือนกับที่เรารู้ลมหายใจแล้วเราก็ไปเพ่ง มันก็จะกลายเป็นยึดเกินไปจนจิตไม่สามารถไปเรียนรู้อย่างอื่นได้" --คุณวรรณพ คอร์ส กลต. วันที่ ๒๑ ตุลาคม ๒๕๖๑

"วิธีภาวนา มันต้องเรียนรู้หลัก ให้ถูกก่อน อันนี้ ถ้าหลักถูก เราจะเร่งภาวนายังไง ก็เอาทางสายกลางนั่นแหละ อย่าไปเร่งมากเกินไป เพราะถ้าเราเร่งมากเกินไป ส่วนใหญ่มันจะสุดโต่ง ไปทางเคร่งเครียด มันไปเพ่งสภาวะเอา เพราะเราไม่ชำนาญ" --พระอาจารย์สมชาย คอร์ส กลต. วันที่ ๒๑ ตุลาคม ๒๕๖๑

"เครื่องมือตัวแรก คือสติ เครื่องมือตัวที่ 2 คือ สัมมาสมาธิ หรือ จิตตั้งมั่น เมื่อไหร่ที่รู้ว่าหลง เมื่อนั่นคือตั้งมั่นขึ้นมาทันที จิตตั้งมั่นคือจิตที่ได้เรียนรู้ของกายของใจจริงๆ ว่ามันเกิดมันดับทั้งสิ้น มันไม่เที่ยง มันบังคับไม่ได้ ตรงนี้จะเกิดปัญญาขึ้นมา" --คุณนิติยา เพ็ชรไพบูลย์ คอร์สตั้งใจธรรม ๒๕๖๑ วันที่ ๒๙ กรกฎาคม ๒๕๖๑

"ให้จิตเห็นความจริง เครื่องมือมี 2 ตัว ตัวแรก คือ สติ ตัวที่ 2 คือ จิตตั้งมั่น หรือ สัมมาสมาธิ จะมีจิตตั้งมั่นได้ต้องมีสติมาก่อน จะมีสติได้ ก็ต้องจำได้ ต้องไม่ลืมกายลืมใจตัวเอง ต้องรู้กายรู้ใจบ่อย ๆ ตอนที่หลงไป รู้ว่าหลงไปคิด ไม่คิดเรื่องอดีตก็คิดเรื่องอนาคต ซึ่งมันไม่ใช่เรื่องจริง ขณะนั้นกำลังหลงคิดอยู่นั่นหละ นั่นคือสภาวะธรรม ปัจจุบัน" --คุณนิติยา เพ็ชรไพบูลย์ บ้านสติขอนแก่น วันที่ ๒๖ สิงหาคม ๒๕๖๑

"เราต้องระลึกไว้เหมือนกันว่า ความทุกข์ไล่หลังเราตลอด และก็ไม่ใช่ ชาตินี้ ขาติเดียวที่เรามาเจอ เราเกิดตาย เกิดตาย มากี่ชาติแล้ว ถ้าวันนี้ เราไม่เริ่มเดิน ถ้าเราไม่เริ่ม ตระหนักรู้ว่า ต้องทำอะไรบางอย่าง ต้องเรียนรู้อะไรบางอย่าง เพื่อที่จะให้ไปจากวัฏสงสาร เราก็จะทุกข์ เหมือนกับสัตว์ทั่วๆไป เกิดมา แล้วก็จะอยู่กับโลกไปอย่างนี้ วันหนี่งก็ตายไป เหมือนคนอื่น" --คุณซอง ณพัทธ์พล คุณาธนะเศรษฐ์ คอร์สมหาวิทยาลัยหอการค้า วันที่ ๑ กันยายน ๒๕๖๑

"บางคนชอบบอกว่าการปฏิบัติธรรมคือการเดินจงกรมกับนั่งสมาธิ จริงๆ แล้วไม่ใช่ เราภาวนาและปฏิบัติได้ตลอดเวลา เราจะยืนเดินนั่งนอน ยืน เดิน นั่ง นอน กิน ดื่ม ทำ พูด คิด ถ้าเรามีสติตามรู้มันไปตลอด นั่นคือเราปฏิบัติ นั่นคือเราภาวนา มันไม่ใช่การที่เรานั่งสมาธิ แล้วเราบอกว่านั่งภาวนา ถ้านั่งสมาธิแล้วจิตไม่ถูก นั่นไม่เรียกว่าภาวนา" --คุณซอง ณพัทธ์พล คุณาธนะเศรษฐ์ ค่ายธรรมเข้าพรรษา วันที่ ๓๑ สิงหาคม ๒๕๖๑

"เราขาดสติ เท่ากับเราไม่ภาวนา สภาวะอะไรไม่สำคัญเลย สำคัญที่เราทันกิเลสเราหรือเปล่า รู้ทันสภาวะเราหรือเปล่า แค่นั้นแหละ หลักก็มีอยู่แค่นี้" --คุณซอง ณพัทธ์พล คุณาธนะเศรษฐ์ คอร์สตั้งใจธรรม ๒๕๖๑ วันที่ ๒๙ กรกฎาคม ๒๕๖๑

“ใจมันอยากตลอดเวลานะ อยากได้ อยากดี อยากมี อยากเก่ง มันห้ามไม่ได้หรอก แต่ให้รู้ว่ามันเป็นแบบนั้น ต้องรู้ ต้องดู ต้องเห็นสภาวะที่มันแสดงอยู่ในกายในใจเรา เห็นด้วยความรู้สึกที่ปรากฏออกมา วันนี้เราถามว่าทำไมมันยากเย็นนัก ทำไมไม่เห็นเข้าใจสักที มาถึงวันนี้เรารู้สึกว่ายาก แต่ถ้าวันหนึ่งเราตั้งใจว่าตั้งแต่วันนี้ต่อไป เราจะหมั่นเรียนรู้กายรู้ใจ วันหนึ่งมันก็จะง่ายขึ้น เพราะเราสะสมความเคยชินที่จะรู้กายรู้ใจอยู่เรื่อยๆ เมื่อเราได้มีโอกาสฟังธรรมของพระพุทธเจ้าโดยสัตบุรุษ ต้องเรียนรู้หลักให้แม่นแล้วนำมาปฏิบัติ ตั้งใจว่าไม่เลิก” --คุณนิติยา เพ็ชรไพบูลย์ คอร์สมหาวิทยาลัยหอการค้า วันที่ ๑ กันยายน ๒๕๖๑

"ศีลห้า จำเป็น สำคัญนะ ถ้าเราภาวนาเพื่อหวังให้บรรลุมรรคผล เพราะว่า ถ้าเราศีลห้าไม่ดี โอกาสที่บรรลุมรรคผลไม่มี เพราะว่า ศีลห้าก็เป็นคุณสมบัติข้อนึงของพระโสดาบัน" --พระอาจารย์สมชาย คอร์สมหาวิทยาลัยหอการค้า วันที่ ๓๑ สิงหาคม ๒๕๖๑

"ถ้าเราฟังคำสอนที่หลวงพ่อสรุป มีสติ รู้กายรู้ใจตามความจริง ด้วยจิตที่ตั้งมั่นและเป็นกลาง ฟังง่ายไหม ฟังแล้วไม่เห็นมีอะไรเลย แต่โคตรยาก มันยากตรงไหน ยากตรงว่า ทำยังไงให้สามารถรู้ตามความเป็นจริง เพราะเราจะไม่ยอมรู้ตามความเป็นจริง เราชอบไปดัดแปลงการรู้ ชอบดัดแปลงว่า อย่างนี้ดีมั้ย ทำอย่างนี้ไม่ดี เอาอย่างนี้ละกัน อะไรอย่างนี้ ทั้งๆ ที่ของอยู่ตรงหน้า เค้าเรียก ปัจจุบันขณะข้างหน้านี่ เราไม่ได้ดูเลยว่าใจเราตอนนี้เป็นอย่างไรอยู่ เราไม่รู้ตามความเป็นจริง เราข้าม ข้ามตัวที่อยู่ใกล้ที่สุดแล้วไปดูอีกตัวที่อยู่ไกลๆ เราไม่ยอมดูตามความเป็นจริง เพราะเราคิดว่า เราต้องหาอุบาย หาวิธีอะไรก็ได้ ที่มันพิสดาร หรือมันแปลกๆ เพราะว่า เราคิดว่าที่ง่ายที่สุดนี่ มันไม่ใช่ มันต้องไม่ง่ายขนาดนั้น ง่ายขนาดนั้นมันไม่มี มันต้องมีอะไรพิสดารหน่อย ต้องมีอะไรที่มัน ดูไฮโซหน่อย ไฮโซ จริงๆ ไม่มี มันง่ายที่สุดเลย ง่ายคือแค่ต้องรู้ตามความเป็นจริง ประเด็นคือ เมื่อเราไม่รู้ตามความเป็นจริง การพัฒนาให้สู่ความตั้งมั่นและเป็นกลาง ไม่มี เพราะตั้งมั่นคือ ต้องรู้สึกไปตามความเป็นจริง" --ทันตแพทย์ณัฏฐ์ คอร์สการเจริญสติและสมาธิในชีวิตประจำวัน ต.ค ๖๑ วันที่ ๑๓ ตุลาคม ๒๕๖๑

"เมื่อไหร่ที่รู้ว่า จิตคิด เมื่อนั้นเป็นต้นทางของการปฏิบัติ จะเห็นเลยว่า มันไหลไป มันเคลื่อนไป มันก็เคลื่อนของมันเอง ตัวที่ไปรู้ว่า ตัวนี้ ไหลไปคิด ก็รู้ของมันเอง" --คุณนิติยา คอร์ตั้งใจธรรม ๒๕๖๑ วันที่ ๒๘ กรกฎาคม ๒๕๖๑

หลักการนี้ ศีล สติ สมาธิ ปัญญา อยู่ในองค์มรรค ถ้าหลักการอันนี้หายไป ศาสนาพุทธ ก็จะไม่มีแล้ว ถ้าองค์มรรคยังอยู่ ศาสนาพุทธ ก็ยังอยู่ ถ้าไม่มีมรรค ศาสนาพุทธ ก็ไม่มี ถ้ายังมีคนเดินมรรคอยู่ พระโสดาบัน พระสกิทาคา พระอนาคา พระอรหันต์ ก็ยังอยู่ ตราบใดที่คนปฏิบัติอยู่ในแนวทางที่ถูก โลกไม่ว่างจากพระอรหันต์" --พระอาจารย์สมชาย คอร์ตั้งใจธรรม ๒๕๖๑ วันที่ ๒๘ กรกฎาคม ๒๕๖๑

"ดูหนังดูซีรี่ย์แล้วฟุ้งซ่าน ดีที่รู้จุดด้อยจุดอ่อนตัวเอง แต่ไม่แก้ตัวให้กิเลสนะ ถ้าเราแก้ตัวให้กิเลส ก็แก้ตัวไปเรื่อย ๆ เราจะอ่อนแอมากขึ้น ๆ ความอ่อนแอสะสมข้ามภพข้ามชาติ ชาติต่อไปบอกจะภาวนาให้พ้นทุกข์นะ ยาก เพราะเราสะสมอนุสัยที่อ่อนแอนี้ไป" --คุณนิติยา เพ็ชรไพบูลย์ บ้านสติ ขอนแก่น วันที่ ๒๖ สิงหาคม ๒๕๖๑

"ภาวนา เราตั้งเป้าว่าเราเรียนรู้กายเรียนรู้ใจของเรา แค่นั้นแหละ อย่าไปคิดว่า เดี๋ยวจะได้ไอ้นั่นไอ้นี่มา มันจะเป็นการตั้งเป้า แล้วมันจะคิดว่า เราภาวนาเพื่อได้อะไรอย่างใดอย่างหนึ่ง จริงๆ มันแค่ ภาวนามันแค่เรียนรู้ ตั้งเป้าแค่นี้นะ ทำถวายเป็นพุทธบูชา ถวายหลวงพ่อ ถวายเป็นอาจารยบูชา ทำได้ผลเท่าไหร่ ดีไม่ดี อย่าไปคาดหวัง" --คุณซอง ณพัทธ์พล คุณาธนะเศรษฐ์ คอร์สตั้งใจธรรม วันที่ ๒๘ กรกฎาคม ๒๕๖๑

"การอดทนเป็นธรรมะที่ยิ่งใหญ่มาก เบื้องต้นที่สำคัญที่สุดคือ อดทนเรียนธรรมะของพระพุทธเจ้าให้เข้าใจก่อน แล้วก็อดทนปฏิบัติให้ถูกต้อง ท้อได้แต่ไม่เลิก เบื่อได้แต่ไม่เลิก" --คุณนิติยา เพ็ชรไพบูลย์ คอร์ส กลต วันที่ ๒๐ ตุลาคม ๒๕๖๑

"ชาตินี้ เป็นนาทีทองของสังสารวัฎ จริงๆ เป็นบุญจริงๆที่ได้เกิดมา ในแผ่นดินที่มีพระพุทธศาสนา ได้ฟังธรรมของพระพุทธเจ้า โดยสัตบุรุษ มีโอกาสที่ไหน แล้วที่สำคัญนะ ได้มาปฏิบัติธรรม ตอนนี้มีหน้าที่ของเราแล้ว ปฏิบัติธรรมให้สมควรแก่ธรรม" --คุณนิติยา เพ็ชรไพบูลย์ คอร์สมหาวิทยาลัยหอการค้า วันที่ ๓๑ สิงหาคม ๒๕๖๑

"ความรู้สึกที่ฝังแน่นอยู่ในจิตเรา ว่าจิตใจนี้เป็นตัวเรา มันอยู่ที่จิต ที่นี้เราภาวนาจนขันธ์แยก สภาวะทางนามธรรมแยกเป็นส่วน ๆ เราก็ดูมันทำงานตามความเป็นจริง ถ้าเราดูไป วันหนึ่งมันเข้าใจความเป็นจริงเอง มันก็ย้อนมาดู จิตก็ไม่ใช่ตัวเรา ถ้าจิตไม่ใช่ตัวเรา ในโลกนี้ก็ไม่มีอะไรเป็นตัวเรา ก็จะเข้าใจธรรมะขั้นพระโสดาบัน" --พระอาจารย์สมชาย คอร์สการเดินทางสู่ความสว่างของใจ วันที่ ๒ กรกฎาคม ๒๕๖๑

ธรรมะต้องฟังให้เข้าใจ แล้วทำอย่างที่ครูบาอาจารย์สอน ทำถูกและก็ทำให้มาก แต่ถ้าทำผิดแล้วอย่างที่หลวงพ่อบอกว่า อย่าขยัน เพราะยิ่งขยันยิ่งผิด" --คุณนิติยา เพ็ชรไพบูลย์ คอร์สวิถีแห่งธรรม วัดพระธาตุโกฎิแก้ว วันที่ ๑ กรกฎาคม ๒๕๖๑

"ถ้าเราปฏิบัติไปและเราเห็นจิตที่ไหลไปบ่อยๆ ถ้าเราเห็นจิตที่เคลื่อนออกไปขณะนั้น จิตมันจะตั้งขึ้นมาแว๊ปหนึ่ง ก็คือเป็น ขณิกสมาธิ หรือเห็นจิตเคลื่อนอีก จิตก็จะตั้งขึ้นมา ตั้งขึ้นมา นี่แหละเป็นการซ้อมให้เกิดจิตตั้งมั่น ซึ่งตรงนี้เป็นหัวใจ ที่พวกเรายังปฏิบัติตรงนี้น้อย" --คุณนิติยา เพ็ชรไพบูลย์ คอร์สวิถีแห่งธรรม วันที่ ๑ กรกฎาคม ๒๕๖๑

"การภาวนามันนับหนึ่งตลอด ทุกวันนับหนึ่งตลอดนะ ที่เหลือเป็นผล ผลเกิดจากประสบการณ์การเรียนรู้" --ทันตแพทย์ณัฏฐ์ คอร์สการเดินทางสู่ความสว่างของใจ วันที่ ๓๐ มิถุนายน ๒๕๖๑

"การทำวิปัสสนากรรมฐาน ซึ่งเป็นใจความสำคัญของศาสนาพุทธ เป้าหมายหลักของการทำวิปัสสนากรรมฐาน ก็เพื่อให้เราเห็นความจริง ของกาย ของใจ เป้าหมายหลักอันนี้ เกิดจากการที่พระพุทธเจ้าที่ท่านบอกว่า ให้เรา มาศึกษาตัวเราเอง ย้อนกลับมาดูตัวเราเอง ให้เห็นความจริง ท่านบอกอีกว่าถ้าเห็นความจริงจึงเบื่อหน่าย เพราะเบื่อหน่าย จึงคลายความยึดถือ เพราะคลายความยึดถือจึงหลุดพ้น นี่คือหลักใจความของศาสนาพุทธ ทำยังไงเราถึงหลุดพ้นจากความทุกข์โดยสิ้นเชิง การที่จะหลุดพ้นได้ ต้องเห็นความจริงของกาย ของใจ อย่างแจ่มแจ้ง" --คุณแม่ชีอรนุช คอร์สการเดินทางสู่ความสว่างของใจ วันที่ ๒๙ มิถุนายน ๒๕๖๑

"อดทนนะ เก่งไม่สำคัญ ต้องอดทน อดทนที่จะอ่านหนังสือแค่บรรทัดเดียว มีสติ รู้กาย รู้ใจตามความเป็นจริง ด้วยจิตที่ตั้งมั่นและเป็นกลาง ในชีวิตที่เหลืออยู่ เป็นโอกาสที่จะทำประโยชน์ให้แก่ตนเองแล้ว" --คุณนิติยา เพ็ชรไพบูลย์ วันที่ ๑๑ พฤษภาคม ๒๕๖๑

"สภาวะอะไรก็แล้วแต่ ไม่ได้มีนัยยะอะไรกับเรื่องภาวนา ขึ้นอยู่กับว่า จิตที่ไปเห็นสภาวะถูกหรือผิดแค่นั้นเอง ถ้าเราไปเห็นร่างกายแต่จิตไปเพ่งร่างกายก็ผิด แต่ถ้าเราเห็นร่างกาย จิตเป็นคนรู้คนดู เห็นร่างกายอยู่ต่างหาก อย่างนี้ถูก หรือว่าเราไปเห็นไหวๆ จิตไปเพ่งไหวๆก็ผิด แต่ถ้าเราเห็นเลยว่า จิตเป็นคนรู้คนดู ไหวๆถูกรู้ถูกดู อย่างนี้ถึงจะถูก เราเห็นอะไร เราก็ดูไป แต่ว่าให้จิตมันถูกก็พอ" --พระอาจารย์อ๊า วันที่ ๗ พฤษภาคม ๒๕๖๑

"การที่เราจะทำในรูปแบบ จะนั่งสมาธิหรือเดินจงกรม พวกนี้มันแค่เปลือก แต่หัวใจคือรู้ทันใจ มันเป็นเครื่องมือในการที่จะให้เห็นให้รู้ทันใจแค่นั้นเอง" --คุณนิติยา เพ็ชรไพบูลย์ วัดพระธาตุโกฏิแก้ว จ.เชียงราย วันที่ ๒๙ เมษายน ๒๕๖๑

"สิ่งที่สำคัญที่พระพุทธเจ้าหรือพ่อแม่ครูอาจารย์ท่านจะบอกอยู่เสมอว่า สิ่งที่ต้องมีในเส้นทางการปฏิบัติก็คือ โยนิโสมนสิการกับกัลยาณมิตร แต่ถ้าเราอยู่ไกลพ่อแม่ครูอาจารย์ หรือกัลยาณมิตร โอกาสที่กัลยาณมิตรหรือพ่อแม่ครูอาจารย์จะคอยชี้บอกทาง หรือปรับหลายๆอย่างๆในกรณีที่ปฏิบ้ติไปหรืออาจจะติดขัดติดข้อง สิ่งที่ช่วยพวกเราได้ก็คือ โยนิโสมนสิการ ก็คือต้องเข้าใจหลักที่พ่อแม่ครูอาจารย์ท่านสอน หลักธรรมที่พระพุทธเจ้าท่านสอนเอาไว้ว่า ร่างกายจิตใจนี้ เป็นไตรลักษณ์ ไตรลักษณ์ คือ ไม่คงที่ ไม่แน่นอน ถ้ามันคงที่ มันแน่นอน ภาวนาไปสักพัก มันมีความสุขมาก แล้วมันก็สุขอยู่อย่างนั้น อันนี้ให้สังเกตเลยว่า มันผิดปกติแล้ว เพราะความสุขก็เป็นไตรลักษณ์ เหมือนกัน ดังนั้นโยนิโสมนสิการ สำคัญมากในการปฏิบัติ ในกรณีที่พวกเราอยู่ไกล" --คุณนิติยา เพ็ชรไพบูลย์ คณะแพทย์ศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ วันที่ ๒๒ เมษายน ๒๕๖๑

"ศีลสำคัญ ศีลเป็นพื้นฐานสำคัญ เพราะศีลอยู่ในพื้นฐานองค์มรรคเลย ศีลมันย้อนมาที่การไม่เบียดเบียน จิตที่มันไม่เบียดเบียนคนอื่น ไม่เบียดเบียนตัวเองและคนอื่น มีศีล มีสมาธิ มีปัญญา ที่ถูกต้อง แล้ววันหนึ่ง จิตมันจะเดินด้วยตัวของมันเอง พอมันถึงมันพอ มันรวมตัวข้ามของมันไปเอง แล้วเราไม่รู้ว่าเมื่อไหร่หรอก แต่เมื่อไหร่ที่เรามีสติที่ถูกต้อง มีสัมมาสติ มีสัมมาสมาธิ และมีการเดินปัญญาที่ถูกต้อง ทุกขณะจิตที่เราเห็นถูกต้องขึ้นมา มันเกิดอริยมรรคได้ทั้งนั้น" --คุณซอง ณพัทธ์พล คุณาธนะเศรษฐ์ คอร์สชัยรัชการ วันที่ ๙ มีนาคม ๒๕๖๑

"สิ่งที่สำคัญอย่างยิ่งในการปฏิบัติ ก็คือการรู้สึกตัว ถ้ายังไม่เคยรู้จักคำว่ารู้สึกตัว ไม่เห็นสภาวะที่เกิดขึ้นในกายในใจนี้ ภาวนาไม่ได้ เดินต่อไม่ได้ คือการคิดเอาเองทั้งสิ้น มันจะไม่เห็นของจริง" --คุณนิติยา เพ็ชรไพบูลย์ บ้านสติ ขอนแก่น วันที่ ๘ เมษายน ๒๕๖๑

"จะให้เกิดสติได้ มันต้องเห็นสภาวะก่อน ที่นี้จะเห็นสภาวะได้ มันต้องจดจำสภาวะได้ สติแปลว่าระลึกได้ จะระลึกได้ต้องจดจำสภาววะได้ จะจดจำสภาวะได้ มันต้องเคยเห็น ถ้าไม่เคยเห็น ยังไงก็ไม่มีทาง ปฏิบัติยังไง เดินจงกรมวันละ 5 ชม. นั่งสมาธิอีก 5 ชม. ถ้าไม่มีสตินะ ขณะที่ทำในรูปแบบ อันนั้นมันแค่เปลือก แต่ทั้งหมดอยู่ที่ใจ ถ้าคุณไม่เห็นความจริงที่เกิดขึ้นที่ใจ อันนั้นไม่เรียกว่ามีความเพียร ไม่มีประโยชน์ ดังนั้น สำคัญอย่างยิ่งคือ สติ" --คุณนิติยา เพ็ชรไพบูลย์ คอร์สเจริญสติในชีวิตประจำวัน วันที่ ๖ เมษายน ๒๕๖๑

"นักภาวนา ต้องออกมากระทบโลกให้ได้ ปล่อยให้ใจมันปรุง สุข ทุกข์ ดี ชั่ว แล้วเดินปัญญาไปตรงที่ว่า เห็นสุขก็ไม่เที่ยง ทุกข์ก็ไม่เที่ยง ดีก็ไม่เที่ยง ชั่วก็ไม่เที่ยง ไม่ได้รักษาอยู่ภายในแบบนี้ตลอดเวลา ไม่ดี" --อ.ประสาน พุทธกุลสมศิริ คอร์สรินรสธรรม วันที่ ๒๒ มิถุนายน ๒๕๖๑

"เริ่มต้นภาวนา ถ้าเราเริ่มเห็นสภาวะ เราจะภาวนาง่าย ให้อยู่กับตัวเอง หมั่นฟังซีดีหลวงพ่อ แล้วเรียนรู้กายใจตัวเองไป ที่หลวงพ่อสอน หลักตรงนั้น ใช้ได้ตลอดเส้นทาง มันไม่มีนัยยะว่าอะไรดีหรือไม่ดี แต่มันอยู่ที่ว่า รู้หรือไม่รู้" --คุณนิติยา เพ็ชรไพบูลย์ คอร์สชัยรัชการ วันที่ ๑๐ มีนาคม ๒๕๖๑

"หน้าที่เรา ต้องฝึก ก็คือ ถ้าไม่ฝึกให้ตัวให้สติเกิดขึ้นก่อน โอกาสที่จะภาวนาก้าวหน้าไม่มี เพราะว่าอะไร เพราะว่าสติ มันเป็นองค์ธรรมอันแรก ที่ต้องฝึกให้เกิดให้ได้ก่อน เพราะว่าถ้าไม่มีสติ เราทำอะไรไปมันก็ไม่อยู่ในข่ายของเรื่องการภาวนา เพื่อความพ้นทุกข์" --พระอาจารย์อ๊า คอร์สเนยยะ วันที่ ๒๓ มีนาคม ๒๕๖๑

"อย่างที่หลวงพ่อบอกว่า ตื่นนอนมาหลวงพ่อก็ดูแล้ว ดูไปตั้งแต่ตื่นจนหลับ แต่ถามว่าเราทำได้มั้ย? เราทำไม่ได้ ที่เราทำไม่ได้เพราะอะไร? เพราะว่าสมาธิเราไม่พอ อย่างเราฝึกกันสมาธิมันไม่พอ พอเราไปดู มันไม่ได้เจริญปัญญา มันไปเจริญสมถะแทน ส่วนใหญ่ร้อยทั้งร้อย เวลาเราไปดู เราบอกว่าดูจิต มันดูจิตจริง แต่มันไม่ใช่ดูจิตแบบวิปัสสนา มันดูจิตแบบเพ่งจิต" -- พระอาจารย์อ๊า คอร์สกลุ่มธรรมทาน วันที่ ๒๓ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๑

"มีสิ่งหนึ่ง ที่ผ่านมาได้จนวันนี้ คือมีความมุ่งมั่นที่จะพ้นทุกข์ ความอดทนและเข้มแข็ง เด็ดเดี่ยว ทุกวันที่มีการเทศน์ของหลวงพ่อ จะเดินทางมาฟังธรรมอยู่เสมอๆ แต่ก่อนที่ร่างกายแข็งแรง จะขับรถมาเอง... แต่พอช่วงหลังจากตัวเองเกิดอุบัติเหตุ หมอก็ไม่ให้ขับรถทางไกล ก็อาศัยญาติธรรม น้องๆหลายๆคนที่มาวัด เดี๋ยวขอมากับคนนั้นบ้าง ขอมากับคนนี้บ้าง อดทนที่จะลดทิฐิของตัวเอง เพราะตอนนั้นเราทำงานอยู่ในองค์กร ค่อนข้างที่เป็นระดับบริหารนิดนึง ก็จะมีความมั่นใจในตัวเองเยอะมาก ว่าจะทำอะไรจะต้องทำด้วยตนเอง แต่ด้วยอยากจะไปฟังธรรม จะเอาธรรม ต้องลดทิฐิตัวนี้ลง ขอคนอื่นเค้าอยู่เสมอ ทุกอาทิตย์ เพื่อมาฟังธรรม" --คุณนิติยา เพ็ชรไพบูลย์ คอร์สจีน ๘ วันที่ ๕ มกราคม ๒๕๖๑

"ใครไม่เข้าใจทำรูปแบบบ้างไหม รูปแบบก็คือ อยู่คนเดียว ง่ายๆ อยู่คนเดียว ไม่มีใครยุ่งกับเรา เราก็ทำของเราคนเดียว จะทำแบบไหนก็ได้ จะยืน เดิน นั่ง สวดมนต์ก่อนก็ได้ เดินจงกรม หัดดูกาย ดูใจ ท่าเดิน ท่านั่ง อะไรก็ได้ ทำไปตามที่ถนัดของแต่ละคน ไม่ต้องเหมือนกัน แล้วก็ฝึกไป เจริญสติ หัดรู้สึกไป แล้วก็หัดดูไป แล้วก็เอาหลักการที่เราทำในรูปแบบนั้นออกมา มันจะมีความชำนาญ ก็ออกมาดูข้างนอก" --หมอณัฏฐ์ คอร์สเนยยะ วันที่ ๙ ธันวาคม ๒๕๖๐

"ตัวที่ขวางการภาวนา ก็คือ ตัณหา ทิฐิ มานะ 3 ตัวนี้ที่สำคัญ อะไรที่มันมากๆ มันคือกิเลสที่แรงๆ เราก็อย่าไปตามใจมัน แต่ก็ไม่ได้ห้ามฝืนใจจนกระทั่งแห้งแล้งจนแบบทุกข์ทรมานมาก เพราะถ้าทุกข์ก็ภาวนายากอีก เพราะฉะนั้นการภาวนาคือ อยู่กับมันอย่างที่เคยอยู่ แต่รู้ทันมัน และก็มีความสุขในการที่จะต้องเดินไปกับมัน ไม่ใช่หมายความว่า วันนี้ฉันต้องหมดกิเลสเลย เป็นไปไม่ได้ กิเลสมันสะสมมาไม่รู้เท่าไหร่ อยู่มาภาวนาอยู่สักปีสองปี บอกว่าเธอต้องหมดทันทีมันเป็นไปไม่ได้ เพียงแต่เราอย่าให้มันครอบงำ" --คุณนิติยา เพ็ชรไพบูลย์ วัดพระธาตุโกฏิแก้ว เชียงราย วันที่ ๓ ธันวาคม ๒๕๖๐

"ภาวนากันมานานๆ ทำไม ไม่บรรลุมรรคผลนิพพานเสียที หมายถึง ทำไม ยังไม่ได้เป็นพระโสดาบัน ซะที คำตอบที่ได้รับส่วนใหญ่ ก็คือ อินทรีย์เรายังไม่แก่กล้าพอ อินทรีย์ ในที่นี้ก็คือ พละ 5 มันตัวเดียวกัน แต่ถ้าใช้คำว่า อินทรีย์ หมายถึงว่า ความเป็นใหญ่ในองค์ธรรมแต่ละตัว ใช้ พละ 5 คือ กำลัง กำลังที่เราต้องสั่งสมไปเพื่อความตรัสรู้ อินทรีย์ 5 มีอยู่ 5 ตัว ศรัทธา วิริยะ สติ สมาธิ ปัญญา" --พระอาจารย์อ๊า คอร์สเนยยะ วันที่ ๙ ธันวาคม ๒๕๖๐

"ทำอย่างไรเราจะมีความสุขได้ พระพุทธเจ้าสอนไว้แล้ว เรื่อง อริยสัจ 4 ทุกข์ สมุทัย นิโรธ มรรค ท่านสอนมองมาที่ปัญหาคือ เรื่องความทุกข์ เหตุแห่งความทุกข์คือสมุทัย สมุทัยคือตันหาความทะยานอยาก เราสังเกตดูเรามีความอยากก็ทุกข์ตามมาเรื่อยๆ อยากได้เงินก็ทุกข์ อยากได้บ้านก็ทุกข์ อยากจะไปกินอาหารอร่อยๆก็ทุกข์ ถ้าเรามีความอยาก เราก็มีความทุกข์ พระพุทธเจ้าก็สอนอีกว่า หนทางการสิ้นทุกข์เรียกว่านิโรธ นิโรธคือสภาวะที่เข้าถึงพระนิพพาน คือการดับกิเลส เป็นสภาวะที่มีความสุข มีความสงบ มีความเบิกบาน ไม่มีกิเลสอีกแล้ว" --พระอาจารย์อ๊า ร.พ. มหาวิทยาลัยบูรพา ชลบุรี วันที่ ๑ พฤศจิกายน ๒๕๖๐

"สติคือ ความระลึกได้ สติที่ใช้ในการภาวนาคือ สติปัฏฐาน4 วิธีฝึก ให้สติเกิด ก็ฝึกตามสติปัฏฐาน จะดูกาย ดูเวทนา ดูจิตก็ได้ แต่ตัวธรรมมันยากไป เริ่มๆ ฝึกสติ เรามาดูกายดูใจของเรา อย่างเราดูรูป ยืน เดิน นั่ง นอน เราดูไป ร่างกายยืน ร่างกายเดิน ร่างกายนั่ง ร่างกายนอน ดูบ่อยๆ ต่อไปร่างกายยืน เดิน นั่ง นอน สติมันเกิดเอง" --พระอาจารย์อ๊า คอร์ส ก.ล.ต วันที่ ๒๒ ตุลาคม ๒๕๖๐

"ศีลที่เหมาะกับนักปฏิบัติเรียกว่าอินทรียสังวรศีล อินทรียสังวรศีล ก็คือ เวลา ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ กระทบผัสสะแล้ว ใจมันยินดียินร้ายขึ้นมาแล้วคอยรู้ทัน หมายถึงว่า ให้เราใช้ชีวิตของเราปกติแบบนี้ เวลามีผัสสะกระทบเข้ามาทางผัสสะต่างๆ แล้วใจเรามียินดียินร้าย ใจเราคอยรู้ทัน ยกตัวอย่าง เช่น คนมาด่าเรา ใจเรามีความโกรธขึ้นมา เรารู้ทัน ความโกรธดับไป จิตเราก็เป็นปกติ อันนี้เรียกว่าจิตมีศีล" --พระอาจารย์อ๊า คอร์สเชฟรอนธรรมะ วันที่ ๑๓ ตุลาคม ๒๕๖๐

"ทำอย่างไร เราถึงจะไปถึงพระนิพพานได้ พระพุทธเจ้าท่านสอนทางเดินเอาไว้แล้ว ที่จะเดินไปถึงพระนิพพาน เรียกว่า มรรค มรรคมีหนึ่ง แต่ว่า มีองค์ประกอบ แปดประการ เหมือนแมงมุมมีตัวหนึ่ง แต่มีขาแปดขา มรรค 8 ย่อลงมาได้เป็น ศีล สมาธิ ปัญญา ตัวมรรคเป็นธรรมที่สำคัญ ตราบใดที่ยังมีมรรค ทางเดินที่ไปถึงพระนิพพานอยู่ และก็มีคนปฏิบัติอยู่ ยังไงก็ไปถึงพระนิพพานแน่นอน" --พระอาจารย์อ๊า คอร์สจีน ๗ วันที่ ๑๔ สิงหาคม ๒๕๖๐

"วิธีที่ง่ายๆที่สุด เราก็สังเกตจิตใจเราไป อย่างเข่นเราจะพุทโธๆก็ได้ เราจะฝึกลักขณูปนิชฌาน เราก็พุทโธๆไป ถ้าพุทโธๆๆ แล้วใจหนีไป รู้ทัน พอใจหนี รู้ทันปุ๊บ ขณะที่รู้ทันปุ๊บ มันจะเกิดจิตที่รู้สึกตัวขึ้นมา เกิดที่ตั้งมั่นขึ้นมา แล้วจิตมันหนีไปแล้วก็รู้ทัน เราพุทโธๆๆ หนีไปรู้ทัน รู้ทันก็เกิดจิตที่ตั้งมั่นขึ้นมา หรือว่าเราพุทโธแล้วใจมันมีความสุข เราก็รู้ทัน พุทโธแล้วใจมันเครียด เราก็รู้ทัน พุทโธแล้วใจมันหลงไปคิด เราก็รู้ทัน ขณะที่รูัทันบ่อยๆ มันจะเกิดจิตที่รู้สึกตัวที่ตั้งมั่นขึ้นมาทีละขณะ ทีละขณะ ต่อไปถ้าเราชำนาญ จิตตัวนี้มันก็เหมือนทรง เป็นคนรู้คนดูอยู่ได้" --พระอาจารย์อ๊า คอร์สกลุ่มธรรมทาน วันที่ ๘ กันยายน ๒๕๖๐

"เราต้องฝึกให้ได้นะ ลักขณูปนิชฌาน ถ้าฝึกตัวนี้ไม่ได้ จะเดินไปให้ถึงมรรคผลนิพพานไม่ได้ เมื่อก่อนหลวงพ่อปราโมทย์ท่านสอนเรื่อง หลงไปรู้ไหม เพ่งแล้วรู้ไหม ที่ท่านสอนมาเพื่อให้เกิดตัวนี้แหละ อย่างคนส่วนใหญ่จะมีสภาวะสุดโต่ง ที่เราติดสองอัน หลงไป หลงไปคิด หลงไปฝัน ไม่อยู่กับปัจจุบัน ถ้าเรารู้ทัน จะเกิดจิตที่รู้สึกตัวขึ้นมา เกิดลักขณูปนิชฌานขึ้นมา หรือบางคนหลงเพ่งจ้องสภาวะ แล้วไม่รู้ทัน หลวงพ่อก็จะทักว่าเพ่งแล้วรู้ไหม ถ้าเพ่งแล้วรู้ทันว่าเพ่งใจ ก็จะเป็นคนรู้คนดู มันจะได้สมาธิตัวนี้ขึ้นมา" --พระอาจารย์อ๊า คอร์สเพื่อธรรม วันที่ ๑ กันยายน ๒๕๖๐

"ครูบาอาจารย์ก็สอนอยู่เรื่อยๆ ว่า บางทีเราไปนึกถึงเรื่องเก่าที่เคยทำพลาด จิตก็ขึ้นวิถีจิตเดิมที่เคยทำ เหมือนทำ กระทำกรรมซ้ำสองอีก ไม่ดีเลย มันพลาดแล้วก็พลาดเลย เริ่มต้นใหม่ นับหนึ่งใหม่ ภาวนาก็เหมือนกัน รู้สึกตัว แล้วเผลอไปยาว รู้สึกตัวใหม่ ก็เริ่มนับหนึ่งใหม่" --หมอเกิ้น สวนโยคะธรรม จ.ประจวบคีรีขันธ์ วันที่ ๘ กรกฎาคม ๒๕๖๐

"การภาวนาทำไปเพื่อให้ใจมันพ้นทุกข์ ใจมันจะพ้นทุกข์ได้ ก็คือจิตที่เข้าถึงพระนิพพาน พระนิพพานก็เป็นสันติลักษณะ มีลักษณะเป็นความสุขอย่างยิ่ง สงบร่มเย็น ไร้กิเลส ไร้เครื่องเสียดแทง" --พระอาจารย์อ๊า คอร์สรินรสธรรม วันที่ ๒๓ มิถุนายน ๒๕๖๐

"ถ้าเราทำผิดศีลห้า ยังไงเราก็ไม่บรรลุอริยมรรค เพราะว่าศีลทั้งห้าข้อ มีอยู่ในมรรค ถ้าเราศีลด่างพร้อย มรรคก็ไม่เจริญ" --พระอาจารย์อ๊า คอร์สตั้งใจธรรม วันที่ ๒๘ กรกฎาคม ๒๕๖๐

"เราภาวนานะ ฝึกให้มีสติ มีสมาธิ ให้ใจมันเดินปัญญา ฝึกแค่นี้ยังไม่พอ ต้องฝึกให้ใจเป็นกลาง เป็นกลางก็ไม่ใช่เป็นกลางแบบสมาธิ หรือเป็นกลางแบบที่เราไปดัดแปลงจิตเอา เป็นกลางเพราะปัญญา เป็นกลางเพราะปัญญา คือใจมันจะไม่ดิ้นรนแล้ว ไม่อยากได้สุข ไม่อยากเกลียดทุกข์ ใจไม่ยินดี ไม่ยินร้าย ใจเป็นกลาง เป็นกลางกระทั่งใจไม่อยากได้ธรรมะ ใจที่ยังอยากได้ธรรมะอยู่ ก็ยังไม่เป็นกลาง" --พระอาจารย์อ๊า สมชาย กิตฺติญาโณ วันที่ ๑๙ พฤษภาคม ๒๕๖๐

"การภาวนานั้นไม่ยาก ส่วนใหญ่ที่ทำไม่ได้ เพราะเราไม่หล่อหลอมการภาวนาลงในชีวิตจริง เวลาเรานั่งสมาธิหรือเดินจงกรม เราทำแค่ในรูปแบบ แต่พอหมดเวลาแล้วเราไม่ภาวนาต่อ" --พระอาจารย์อ๊า สมชาย กิตฺติญาโณ คอร์สกลุ่มธรรมทาน วันที่ 10 มีนาคม 2560

เสียงอ่านโดยพระอาจารย์กฤช

เสียงอ่านโดยพระอาจารย์กฤช

รู้กายรู้ใจให้เกิดศีล เสียงอ่านโดยพระอาจารย์กฤช

สนทนาธรรมกับคุณมาลี ที่มหาวิทยาลัยขอนแก่น จ.ขอนแก่น

สนทนาธรรมกับคุณประสาน พุทธกุลสมศิริ ที่วัดพระธาตุโกฏิแก้ว จ.เชียงราย วันที่ 1 ธ.ค. 2556

สนทนาธรรมกับอาจารย์ สุรวัฒน์ เสรีวิวัฒนา ที่บ้านจิตสบาย 9 พ.ย. 2556

สนทนาธรรมกับทันตแพทย์ณัฏฐ์ ศรีวชิรวัฒน์ ตามแนวทางหลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชโช ที่บ้านจิตสบาย วันที่ 12 ต.ค. 56

สนทนาธรรมกับคุณมาลี ปาละวงศ์ วันที่ 25 ส.ค. 2556 ที่พระธาตุโกฏแก้ว จ.เชียงราย