"การบริกรรมพุทโธ เรานึกพุทโธไว้เป็นพื้น เพื่อว่าเมื่อไรก็ตามที่ใจหลงไปคิดออกจากพุทโธ เราจะได้สังเกตเห็น เพราะเรามีแบล็คกราวน์เป็นฉากไว้ เหมือนเป็นฉากขาวๆไว้ เวลาที่มีสีดำเข้ามา มันก็จะเห็นได้ง่าย การภาวนานี่ก็เพื่อให้สังเกตการเปลี่ยนแปลงได้ง่ายเท่านั่นเอง เวลาที่เราจะสังเกตุได้ง่าย เราต้องไม่ไปยึดกับสิ่งที่เราใช้ภาวนามากเกินไป ถ้าเรายึดแน่นเกินไป เราก็จะไม่เห็นสิ่งอื่น เหมือนกับที่เรารู้ลมหายใจแล้วเราก็ไปเพ่ง มันก็จะกลายเป็นยึดเกินไปจนจิตไม่สามารถไปเรียนรู้อย่างอื่นได้" --คุณวรรณพ คอร์ส กลต. วันที่ ๒๑ ตุลาคม ๒๕๖๑

"วิธีภาวนา มันต้องเรียนรู้หลัก ให้ถูกก่อน อันนี้ ถ้าหลักถูก เราจะเร่งภาวนายังไง ก็เอาทางสายกลางนั่นแหละ อย่าไปเร่งมากเกินไป เพราะถ้าเราเร่งมากเกินไป ส่วนใหญ่มันจะสุดโต่ง ไปทางเคร่งเครียด มันไปเพ่งสภาวะเอา เพราะเราไม่ชำนาญ" --พระอาจารย์สมชาย คอร์ส กลต. วันที่ ๒๑ ตุลาคม ๒๕๖๑

"คนที่ฝึกฝนมาดี จะย่อมเห็นว่า เมื่อลืมคำบริกรรม อาการเผลอ หลงลืม ย่อมเกิด หรือจะเห็นอาการของจิตที่เคลื่อน หรือไหลออกไป ก็ให้รู้ จะรู้ว่ามีความเผลอ หรือหลงลืม หรือจะรู้ว่าจิตมีการเคลื่อนหลงไหล ตัวใดตัวหนึ่งก็ย่อมได้ ขึ้นกับว่า ความเหมาะสมหรือความถนัดในการเห็นของแต่ละคน ว่าจะเห็นอันไหน ซึ่งใช้ได้เหมือนกันหมด เห็นแล้วก็รู้สึก รู้ลงไปว่า สิ่งนี้มีเกิดขึ้น รู้เพื่อ เป็นการสอนจิตให้จิตจำ ว่า เมื่อจิตส่งออก หรือแส่ส่ายไปหาอารมณ์ สภาวะเช่นนี้ ย่อมเกิดขึ้น เป็นเครื่องหมายให้รู้ว่า จิตแล่นไปหาอารมณ์แล้ว ไม่ว่าไปทางตา หู จมูก ลิ้น กาย หรือใจ รู้แล้วกลับมาบริกรรมต่อ ด้วยใจที่สบาย --ทันตแพทย์ณัฏฐ์ คอร์สการเจริญสติและสมาธิในชีวิตประจำวัน ต.ค.๖๑ วันที่ ๑๖ ตุลาคม ๒๕๖๑

"มีธรรมะอันหนึ่งที่ใช้ได้ดีกับคนที่รักความสุข คือให้มีความสนใจกับใจของเราที่มีความสุขเนืองๆ มีความทุกข์เนืองๆ มีความเฉยๆ เนืองๆ อันนี้พระพุทธเจ้าตรัสว่า เป็นวิธีการปฏิบัติที่ลัดสั้นและรวดเร็ว เมื่อใดที่จิตมีความสุข ให้รู้ทันว่าจิตมีความสุข เมื่อใดที่จิตมีความทุกข์ ให้รู้ทันว่าจิตมีความทุกข์ เมื่อใดก็ตามที่จิตเฉยๆ ไม่สุข ไม่ทุกข์ ให้รู้ทัน ทั้งชีวิตดูสามอย่างนี้พอแล้ว ดูไปนานๆ จะเห็นความไม่เที่ยงของความสุข เห็นความไม่เที่ยงของความทุกข์ เห็นความไม่เที่ยงของความเฉยๆ เห็นนานๆ จะเห็นความไร้สาระของความสุขที่พวกเราแสวงหา" --อ.ประสาน พุทธกุลสมศิริ วันที่ ๙ พฤษภาคม ๒๕๖๑

"จับหลักให้แม่นว่าเราภาวนาเพื่ออะไร เป้าหมายของเรานี่คือการพ้นทุกข์โดยสิ้นเชิง กรรมฐานหลักของเราก็คือ ทำวิปัสสนากรรมฐานเพื่อเรียนรู้ความจริงของกายของใจ จำไว้เลยนะว่า ตัวนี้เป็นตัวหลักของเรา เราทำกรรมฐานเพื่อเห็นความจริงของกายของใจ ทำกรรมฐานแล้วเห็นว่ามันเปลี่ยนแปลง เห็นว่ามันทำงานได้เอง อันนี้คือใจความสำคัญของการปฏิบัติ แต่ลึกๆ ของพวกเราทุกคนเวลานึกถึงการภาวนา เราอยากได้จิตที่ดี จิตที่สุข จิตที่สงบเป็นเป้าหมาย ไปสังเกตลึกๆ ดีๆ เวลาเราภาวนาเราจะต้องเริ่มด้วยจิตที่ดีก่อน อันนี้ทำให้เราพลาดจากเป้าหมายของเราไป" --คุณแม่ชีอรนุช วันที่ ๘ พฤษภาคม ๒๕๖๑

"ในช่วงเวลาที่เราปฏิบัติในรูปแบบไม่ว่านั่งสมาธิหรือเดินจงกรม คือช่วงเวลาที่เราจะมาเรียนรู้กายและใจอย่างที่เขาเป็น เพราะฉะนั้นในระหว่างที่เดิน บางทีจิตก็ไหลไปที่เท้า บางทีก็ไหลไปคิด บางทีก็มาดูที่ร่างกาย บางทีก็ไหลไปคิดอีก มีเสียงกระทบปุ๊บ เราเห็นจิตมันเคลื่อนไป ตรงนี้คือการฝึกสติให้เกิดและฝึกสมาธิที่ประกอบด้วยความตั้งมั่น" --คุณมาลี ปาละวงศ์ บ้านสติ ขอนแก่น วันที่ ๘ เมษายน ๒๕๖๑

"หลวงพ่อบอกว่าให้ดูเพื่อให้เห็นจิต ลมหายใจเป็นเครื่องประกอบเหมือนคำบริกรรม เพื่อให้เห็นจิต ไม่ได้ฝึกเอาความสงบ ฝึกเอาสติ ต้องจับหลักนี้ให้ได้ ที่ท่านพูด ฝึกเอาสติ ไม่ได้ฝึกเอาสงบ อย่างนี้คนจะถามต่อว่า แล้วเมื่อไหร่จะสงบหล่ะ เอาแต่สติ ก็สติที่ถูก เดี่ยวมันก็สงบ แต่มันจะสงบแบบมีสติ ไม่สงบแบบเพ่งๆ ไปในอารมณ์" --ทันตแพทย์ณัฏฐ์ คอร์สการเจริญสติและสมาธิในชีวิตประจำวัน ต.ค ๖๑ วันที่ ๑๕ ตุลาคม ๒๕๖๑

"เครื่องมือตัวแรก คือสติ เครื่องมือตัวที่ 2 คือ สัมมาสมาธิ หรือ จิตตั้งมั่น เมื่อไหร่ที่รู้ว่าหลง เมื่อนั่นคือตั้งมั่นขึ้นมาทันที จิตตั้งมั่นคือจิตที่ได้เรียนรู้ของกายของใจจริงๆ ว่ามันเกิดมันดับทั้งสิ้น มันไม่เที่ยง มันบังคับไม่ได้ ตรงนี้จะเกิดปัญญาขึ้นมา" --คุณนิติยา เพ็ชรไพบูลย์ คอร์สตั้งใจธรรม ๒๕๖๑ วันที่ ๒๙ กรกฎาคม ๒๕๖๑

"ให้จิตเห็นความจริง เครื่องมือมี 2 ตัว ตัวแรก คือ สติ ตัวที่ 2 คือ จิตตั้งมั่น หรือ สัมมาสมาธิ จะมีจิตตั้งมั่นได้ต้องมีสติมาก่อน จะมีสติได้ ก็ต้องจำได้ ต้องไม่ลืมกายลืมใจตัวเอง ต้องรู้กายรู้ใจบ่อย ๆ ตอนที่หลงไป รู้ว่าหลงไปคิด ไม่คิดเรื่องอดีตก็คิดเรื่องอนาคต ซึ่งมันไม่ใช่เรื่องจริง ขณะนั้นกำลังหลงคิดอยู่นั่นหละ นั่นคือสภาวะธรรม ปัจจุบัน" --คุณนิติยา เพ็ชรไพบูลย์ บ้านสติขอนแก่น วันที่ ๒๖ สิงหาคม ๒๕๖๑

"ปัญหาหลายๆ อย่างมันไม่มีข้อสรุป บางทีเรากังวลแทบตาย เครียดแทบตาย พอถึงเวลามันจบ มันไม่เห็นมีอะไรเลย แล้วทุกปัญหามันก็ผ่านไป ในโลกใบนี้ ไม่มีปัญหาไม่จบ จบช้า จบเร็ว จบด้วยวิธีไหนอันนี้แล้วแต่ แต่นั้นคือปัญหาไม่ใช่ความทุกข์" --คุณมาลี ปาละวงศ์ บ้านสติขอนแก่น ๒๖ สิงหาคม ๒๕๖๑