"ถ้าจับหลักเบื้องต้นได้ เริ่มต้นถูกก็จะถูกไปเรื่อยๆ เพราะว่าไม่มีอะไรมากไปกว่านั้น การภาวนาหลักการมันมีนิดเดียว ไม่ใช่สิ่งที่ยากเย็น แต่เมื่อทำถูก ความเห็นความเข้าใจจะค่อยๆ ลึกซึ้งแตกแขนงออกไปเอง ไม่ใช่ว่ามีกระบวนท่าพิสดารไปกว่านี้ ทำไปอีกสิบปีก็ทำไปแบบนี้ ไม่มีอะไรมากกว่านี้ แต่ความรู้ความเข้าใจความชำนาญ ความเห็นแยบยลของใจจะค่อยๆ พัฒนา จะเห็นละเอียดลงไปเรื่อยๆ แต่เริ่มต้นและทุกครั้งก็ทำเหมือนกันหมด" -- คุณหมอณัฏฐ์ คอร์สสัมมาสติ สัมมาสมาธิฯ ครั้งที่ 1 ๒๒ มีนาคม ๒๕๖๒

"กว่าที่เราจะเห็นความจริงจนเบื่อหน่ายจะต้องใช้เวลา เหมือนเราเกิดตายมานับภพนับชาติไม่ถ้วน เห็นผิดมามากมาย กว่าจะเห็นถูกได้ ต้องอดทน อดทนภาวนาสม่ำเสมอ เห็นกายเห็นใจที่เปลี่ยนแปลงไปเรื่อยๆ เห็นกิเลสตัวเดิมที่หมุนเวียนไปเรื่อยๆ เห็นมันแสดงไตรลักษณ์ไปเรื่อยๆ เห็นซ้ำๆ ไปตลอดชีวิต แต่ทุกครั้งที่เราเห็นเป็นการสะสมความรู้ความเข้าใจเพิ่มเติม ภาวนาซ้ำๆ ไปเรื่อยๆ กิเลสเราก็จะเบาบางลงไปเรื่อยๆ ความทุกข์ก็จะน้อยลง ถึงยังไม่เกิดมรรคผลความสุขเราก็จะเพิ่มขึ้นเอง ต้องภาวนาถึงจะเห็นผลด้วยตัวเอง" --คุณแม่ชีอรนุช คอร์สจีน 11 ๑๒ มีนาคม ๒๕๖๒

"แนะนำวิธีการฟังซีดีหลวงพ่อ ไม่ต้องฟังให้รู้เรื่อง ฟังแล้วเห็นใจไหลไปฟัง ฟังแล้วตอนที่หลวงพ่อเทศน์ตลก เราเห็นใจที่ขำ เห็นใจที่มีความสุข ฟังแล้วตอนนี้หลวงพ่อเทศน์อะไร ไม่รู้เรื่องเลย ย้อนมาดูใจ ตอนนี้เราฟังไม่รู้เรื่องเลยงงไปหมดเลย... จากนั้นจิตจะค่อยๆเข้าใจ จิตจะซึมซับธรรมะไปเรื่อยๆ เราฟังซีดีธรรมะไปเรื่อยๆ วันนึงธรรมะตรงที่เราฟัง กับจิตของเราภูมิธรรมในเวลานั้นเสมออยู่ จิตจะแจ้งขึ้นมาทันที หรือบางทีเราจิตติดคล่องข้อธรรมะอยู่ เราฟังตรงนี้อยู่ จิตจะแจ้งขึ้นมาทันที" --คุณมาลี ปาละวงศ์ มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมธิราช ๒๔ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๒

"ทำกรรมฐานขึ้นมาอย่างนึง ใช้อะไรก็ได้ แล้วจะเห็นจิตไหล จิตเคลื่อน เคลื่อนไปแล้วรู้ การที่รู้ว่า จะทำอย่างไรให้จิตตั้งมั่น แล้วรู้ทันว่าจิตขณะนั้นไม่ตั้งมั่น การที่เรารู้ว่าขณะที่จิตไม่ตั้งมั่น คือตอนที่จิตมันไหลไป มันเคลื่อนไป ตา หู จมูก ลิ้น กาย และใจ สิ่งที่ได้ในขณะที่จิตไหลไป คือสติ เพราะเห็นถูกต้องตามความเป็นจริง" --คุณมาลี ปาละวงศ์ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลกรุงเทพ ๑๗ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๒

"ให้ขยันภาวนาตามหน้าที่ อย่านึกว่าจะเอาอะไร ภาวนาไปทุกวัน ต้องภาวนาไปจนรู้สึกว่า ทำใจว่า ชาตินี้ได้ก็ได้ ไม่ได้ก็ไม่ได้ แต่ฉันจะภาวนาทุกวัน" --อ.ประสาน พุทธกุลสมศิริ คอร์สการเจริญสติฯ กลุ่มจิตหนึ่ง ๑๗ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๒

"การภาวนายังไงก็ต้องมีความจงใจในเบื้องต้นก่อน แต่ถ้าจงใจแรงมากแล้วเรารู้ไม่ทัน ก็คือโลภมากแล้วก็จะเพ่งมาก ไม่ใช่ว่าเรารู้ว่าเราจงใจ แล้วเราก็ไม่ต้องภาวนา เพราะเรายังมีความจำเป็นอย่างยิ่งที่ต้องภาวนา พอเรารู้ว่าเรามีความจงใจ เรารู้ทันความจงใจ ความจงใจหรือความโลภนี้จะคลายไป กิเลสที่เข้าครอบงำจิตอย่างรุนแรงจะสลายไป จิตจะเข้าสู่กระบวนการของจิตที่เป็นธรรมชาติธรรมดามากขึ้น ขณะที่เราฝึกยังไงก็จะเจือความจงใจนิดหน่อย แต่ในช่วงเวลาที่เราทำในรูปแบบ เราไม่ได้จงใจทุกขณะจิต บางขณะเราหลงแล้วก็รู้ขึ้นมา ขณะนั้นไม่ได้จงใจ ขณะที่ไม่จงใจคือถูก ขณะที่จงใจคือผิด แต่ถ้าไม่ได้จงใจ คือไม่ได้ทำกรรมฐานเลย" --อ.ประสาน พุทธกุลสมศิริ คอร์สการเจริญสติฯ กลุ่มจิตหนึ่ง ๑๗ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๒

"ใจที่รู้ตื่นเบิกบาน ใจที่ถูกต้องทำได้ยาก เพราะในวัฏฏะนี้ นานมากกว่าพระพุทธเจ้าจะอุบัติขึ้นสักครั้งหนึ่ง พออายุของพุทธศาสนานี้จบนะ ทุกคนจะลืมสมาธิแบบนี้ไป คือสมาธิที่ใจอยู่กับเนื้อกับตัวโดยไม่ได้บังคับ เป็นผู้รู้ผู้ตื่นผู้เบิกบาน เราต้องการจิตแบบนี้ ที่เป็นเครื่องมือที่แท้จริงที่ใช้ในการเดินปัญญา" --อ.ประสาน พุทธกุลสมศิริ คอร์สการเจริญสติฯ กลุ่มจิตหนึ่ง ๑๗ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๒

"การรู้ทันจิต เป็นสาเหตุให้เราได้สมาธิที่ถูกต้อง ไม่ใช่นั่ง เพื่อจะให้มีสมาธิเลย ลืมคำว่า นั่งสมาธิ ไปเสีย นับแต่นี้ ให้วางใจว่าจะนั่งเล่นๆ แล้วก็มีคำบริกรรมอันนึง แล้วก็จะบริกรรมเล่นๆ แล้วจะคอยสังเกตจิตเป็นช่วงๆ ถ้าเราทำได้ เราจะได้สมาธิที่ถูกต้อง" --อ.ประสาน พุทธกุลสมศิริ คอร์สการเจริญสติฯ กลุ่มจิตหนึ่ง ๑๖ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๒

"จิตที่วิ่งลงไปดู ไม่ถูก ให้รู้ทันว่ามันวิ่งไป แต่มันห้ามไม่ได้ เพราะผัสสะอะไรก็แล้วแต่ที่มันกระตุ้นความสนใจของจิต จิตซึ่งไม่ใช่เรา มันอยากสนใจ มันก็วิ่งเข้าไปดู เรารู้ทัน ว่ามันวิ่งเข้าไปดู ขณะวิ่งเข้าไปดู ขณะนั้น สมาธิมันไม่ถูกแล้ว มันไม่ได้ทรงตัวอยู่ แต่ถ้าเราพยายามทรงไว้ ก็ผิด เพราะนั้น เราแค่รู้ทันว่ามันหลง ไปดูแล้ว จะถูกขึ้นมา ที่ขณะนั้น" --อ.ประสาน พุทธกุลสมศิริ คอร์สการเจริญสติใฯ กลุ่มจิตหนึ่ง ๑๖ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๒

"แต่ละคนล้วนแต่มีความรกรุงรังอยู่ในใจ ซึ่งล้วนแต่เป็นภาระและเป็นทุกข์ทั้งสิ้นวางได้ก็จะสบายหน่อย ธรรมะนี้เป็นไปเพื่อความพ้นทุกข์ ฉะนั้นอะไรที่จะทำให้เราพะรุงพะรัง มีความทุกข์ มีภาระมากขึ้น เป็นอุปสรรคต่อการเรียนรู้และเข้าใจตนเอง เราเห็นทุกข์เห็นโทษของมันแล้ว เราต้องฝึกที่จะลดละมัน การฝึกที่จะลดละที่ดีที่สุดก็คือ ไม่สนองมัน แล้วก็มีสติรู้ทันมันเรื่อยๆ และก็ไม่ว่ามัน เพราะว่ามันไม่ได้ มันบังคับไม่ได้ มันเป็นเอง เพราะพวกเราทั้งหลายสะสมมันมานับชาติไม่ถ้วน" --อ.ประสาน พุทธกุลสมศิริ คอร์สการเจริญสติฯ กลุ่มจิตหนึ่ง ๑๖ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๒