การวาง จะเกิดตั้งแต่การทำสติ ซึ่งทำให้เกิดตัวสมาธิ ตัวสมาธิ ก็คือการปล่อยวางอย่างหนึ่ง วางการยึดอารมณ์ แม้แต่ความสงบ ถ้ายังยึดความสงบ มันก็จะกลายเป็นสมถะ คือการติดยึดอารมณ์ ถ้ามีปัญญา รู้จักวางอารมณ์แม้แต่ความสงบ จิตก็จะหลุดเป็นผู้รู้ เป็นภาวะรู้สึก จะเกิดเป็นตัวสมาธิ เป็นความตั้งมั่น ความตั้งมั่น มันก็ตั้งอยู่ที่จิต มันทำของมันเอง เพราะมันเข้าใจว่า การไปยึดความสงบ เป็นสิ่งที่ไม่ควรทำ มันก็ถอยมาเป็นผู้รู้ ผู้ดู มีความรู้สึก

ถ้าอาจารย์พยายามช่วยเราเต็มที่ ใช้ฤทธิ์ ใช้เทคนิคต่างๆ มาปรับเรา มันช่วยได้เหมือนกัน - ช่วยได้เฉพาะตอนนี้ ตอนที่เราอยู่ต่อหน้าอาจารย์ พ้นจากอาจารย์คุณก็เข้าสู่ล็อคเดิม เพราะบารมีคุณยังไม่ถึงที่จะเดินตรงนี้ ... เราภาวนาไปก็ล้มลุกคลุกคลานบ้าง ถอยบ้าง เสื่อมบ้าง เจริญบ้าง ทำผิดอย่างนั้นผิดอย่างนี้.. ก็ตั้งใจเอาใหม่ มันก็พัฒนาขึ้นมา