psn600108 อ.ประสาน - ก้อนกรวดกับภูเขาหิมาลัย- สนทนาธรรมตามกาล ๘ 8 ม.ค. 60

"ความสุข เป็นเหตุใกล้ให้เกิดสมาธิ เวลาที่เรารวบไว้ เพ่งไว้ ประคองไว้ ลึกๆ ในใจจะอึดอัด  ใจไม่สบาย พอใจไม่สบาย สมาธิที่แท้จริงมันไม่ค่อยเกิด แต่ทีนี้ ในความเป็นจริง ใจมันไม่ได้คลายออกตลอดเวลาหรอก  เราก็มีหน้าที่รู้ทันไป มันรวบก็รู้  คลายก็รู้  แล้วทำไมมันรวบ แล้วยังภาวนาได้ บอกว่ารวบ แล้วไม่มีสมาธิ เวลารวบ เวลาเพ่ง เรารู้ว่ามันเพ่ง เรารู้ด้วยใจที่เป็นกลาง เห็นว่ามันทำเอง ไม่ยุ่งกับมัน จิตที่รวบมันก็อยู่ต่างหาก  จิตที่ทำหน้าที่รู้สึกมันก็เป็นจิตอีกดวงนึงต่างหากจากกัน มันก็ภาวนได้อยู่  เพราะตัวรู้มันก็ไม่ได้เพ่ง ตัวรู้ไม่ได้เครียด ตัวรู้มันไม่ได้ทุกข์ไปด้วย  แต่ถ้าเวลาเราเพ่ง แล้วเราไม่รู้ เราก็ไม่ได้เห็นจิตที่เพ่ง  มันเป็นเราเพ่ง รู้สึกป่ะ เวลาเราเพ่งแล้วเราไม่รู้ ขันธ์มันก็ไม่ได้แยก จิตผู้รู้มันก็หายไป" อ.ประสาน พุทธกุลสมศิริ สนทนาธรรมตามกาลครั้งที่ 8 ณ M สถาบันการศึกษา  วันที่ 8 มกราคม 2560